3xploeg

Ik ben wel geen updatende rabobank maar toch wil ik kort even laten weten dat ik spierpijn in de middelvingers heb. Sinds maandagavond 21:00 is het hier regelmatig flippertime, want hij doet het eindelijk.

De afgelopen twee weken hebben in het teken gestaan van steigers, stempels en flipperkast.
Door de lange dagen momenteel in Bocholt (van 6 tot 6) blijft er maar weinig tijd over om nog veel anders te doen dan slapen en de flipperkast te repareren. Ik moest zelfs nadenken over het wachtwoord van Hyves.

Het zit overigens wel niet mee met de kast.
Hij piept en flitst dat het een lieve lust is. kapotte schakelaars zijn gerepareerd, het CPU printpaneel is gerepareerd en verbrande spoelen zijn vervangen en toch….
doet ie het niet. Je drukt op de credit knop en er gebeurt van alles maar niet genoeg, zodat hij in de game over mode blijft hangen.

De gebruiksaanwijzing schiet te kort en het zweedse en duitse flipperforum adviseert dat het een lieve lust is maar het goede antwoord zit er nog niet bij.

Dat zal me de komende tijd dus nog wel bezig houden. Op de achtergrond brult nu de flipper kast weer met zijn blikken robot stem …. I See you… Kan me ook geen moment met rust laten.

Arnoud, brug en Clingedael
Het lijkt een raadsel maar wat bedoelen we er mee?

Heel eenvoudig, dit weekend ben ik er wel in geslaagd een aanhanger met zeil te bemachtigen. Een Belgische tandemasser met dus ook een Belgisch kenteken. Zo gingen wij zaterdag op pad naar Den Haag om eindelijk die vermaledijde flipperaar naar Eindhoven te krijgen. Het gewicht van dat ding is inmiddels ook bekend 102 kilogram, dus Bon en ik hebben ons het l… getild. Zo kwam het dat we half Nederlands half Vlaams het Haagse thuisland binnenreden. Na een gezellige middag bij de immer goed in de bloemen zittende moeder/grootmoeder, onderbroken door steeds uit het raam kijken naar een immense hoeveelheid Amerikaanse hoerensloepen die voorbij kwam getrokken ben ik te voet naar de Mac gegaan om voor de ravitaillering te zorgen. Op weg daar naar toe kom je over de Werf waar alle Amerikaanse bolides stonden te pronken Cadillacs, chevy’s en noem maar op. Op internet even gekeken wat het was en het bleek de maandelijkse eerste zaterdag van de maand te zijn van de club voor Amerikaanse automobielen. Na heerlijk te zijn afgebekt door het toch niet immer vriendelijke personeel van de Mac en terug te zijn bij moeders hebben we genoten van de Quarterpounder met salade ipv friet en ijsthee ipv de Cola. Om 8 uur hebben we de kast in de aanhanger geladen en keerden we Den Haag de rug toe.

De rit ging voorspoedig en we naderden al snel de Van Brienenoordbrug in Rotterdam. Ineens wervelde de vraag door de auto…..Who the F. is Van Brienenoord? Ik wist het niet en Bon vond het maar raar dat een brug die naar iemand genoemd was beroemder was dan die iemand waar naar de brug genoemd was. T zal wel een plaatsnaam kunnen zijn opperde ik, maar dat VAN Brienenoord is daarmee natuurlijk niet verklaard.

Vanmorgen dus maar even op internet gespeurd en het volgende is aan de hand. Er was ooit een baron genaamd Arnoud Willem van Brienen van de Groote Lindt. Een Notabele koopman uit Amsterdam en politicus. Gedurende zijn politieke loopbaan woonde hij op het huis Clingendael in Wassenaar. Een nu geplaagd landgoed met de komst van de Amerikaanse Ambassade. IN 1847 kocht Van Brienen voor zijn bedrijf een concessie van diepvisserij voor Steur en Zalm in de Nieuwe Maas ten oosten van Rotterdam. Bij de koop inbegrepen was het oord dat sindsdien zijn naam draagt. Het eiland van Brienenoord. De brug is dus vernoemd in 1962 naar een geografische plek, het eiland nabij de brug. Het eiland zelf is weer vernoemd naar de genoemde politicus. En zo weten we dat dus ook weer. Net op tijd trouwens want de brug heeft zo heeft men in april gepubliceerd zijn beste jaren wel gehad. Binnen 10 jaar moet er gerenoveerd worden. Kunnen we weer aanschuiven tegen die tijd.

De flipperkast staat trouwens nu in elkaar. Hij geeft geluid en lampjes knipperen, al helemaal als je er een gulden in gooit. Maar de bal komt nog niet. Staat meteen op game over. Ook de flipper wil niet zo best. Gelukkig is er het internet dus heb ik een 80 bladzijden grote service en user manual met verklaring van alles, dus daar komen we wel uit. Er zijn er zo´n 12.000 van gemaakt en zo´n 200 zijn er via internet met serienummer geregistreerd Mijn nummer er ook maar ingezet. Leuk is dat ook alle prom info is te downloaden en te bakken in een nieuwe eprom. Maar dat is gelukkig nog heel.

Een filmpje van het ding zal binnenkort wel te zien zijn op de jijbuis.

Tja, de blog heeft een weekje rust gehad. Na de drukke verhuizing en een week ploeteren was het wel tijd voor wat rust.
Dit weekend was ik van plan geweest om de van Sas gekregen flipperkast met defect op te halen in Den Haag. Eerder in de week had ik al een witte nummerplaat gekregen en nu moest daar een aanhanger bij. Nu is er een adres in Eindhoven waar je voor zeg de helft van de prijs van een boedelbak prima aanhangers kunt huren. Helaas weten veel te veel mensen dat adres en dus viste ik voor een kleine bak met huif mooi achter het net. Er was wel een grote 3 meter bak dicht, maar dat is wel bijna een caravan. Helaas moest die om 17:00 weer terug zijn en een ritje Den Haag wordt toch meestal laat avondwerk zodat de keus even viel op het plaatselijk Shell station. Na de opgevraagde prijsinformatie verwerkt te hebben besloot ik dat de flipperkast maar gewoon in de auto moest passen, ik heb niet voor niets een grote bak, en al zou ie niet passen dan ben ik toch even bij moeder geweest waar het ding tijdelijk ruimte vreet naast een scootmobiel en een trouwjurk. Eenmaal in Den haag wat optimistisch met een duimstok in de weer geweest en ach 1m32 bij 0,55m bij 0,53 aflopend naar 0,42m. Dat moest toch passen verdorie. Dus de auto bij de kelder gezet, stoelen omlaag en aan de wandel samen met Bon met de toch wel enorm zware kist. Bij de auto volgde natuurlijk het Ploegiaans ritueel waarbij de kreet au, hij staat op mijn vinger….en Au nu staat hij op mijn voet regelmatig werd georeerd. 5cm is de kast de auto ingegaan. Schurend kraakte het kachelventilatorraampje maar nee, niet naar voren en niet naar achteren, laat staan de draai. Het ding was ook veel te zwaar om lekker mee te manouvreren dus, achteruit en maar weer terug de kelder in. Daar staat tie dus weer, op zijn kantje bij de scootmobiel en de bruidsjapon. Een nieuwe poging zal snel volgen, maar eerst de auto naar de APK donderdag, laten we hopen dat dan het geluk wat terugkomt.

Je hoefde waarachtig geen psychiater te zijn en evenmin een zesde zintuig te hebben om vast te stellen, dat deze man – wie het ook mocht zijn – beslist geestelijk niet normaal was.

“…uit de branding zich heffend, die aanslaat tegen de duinen zwom hij het strand langs, dat in zee zacht glooiende afloopt…
…Tot hij de monding van het meer met het schone, rustige water zwemmend bereikt had….
…Tot hij was gekomen: Odyseus, rampzalige zwerfling….”

“Ja, Ploeg deel die dingen maar vast uit.”

Tja, lees je in het boek Katastrofe in Kijkduin kun je zomaar plotseling je eigen naam zien voorkomen.
Fantasie gelukkig maar, want de meeste Ploegen hebben ze toch echt alle negen op een rijtje.
Het gebeurt wel meer dat onze naam gebruikt wordt in boeken, en veelal zijn het dan niet de helden van het verhaal. Maar gelukkig maakt Hofdorp het in zijn boek niet al te bont. Ploeg sterft later een min of meer heroïsche dood.

Reden waarom ik het vermeld is echter een andere strofe, uit een ander boek van Hofdorp, zijn zo’n beetje laatste Haagse speurdersroman. “Als de eenden in de hofvijver”.
Hierin gaat de centrale figuur Commissaris Aremberg met pensioen, en met gemende gevoelens en niet zonder tegenzin
“…Voor hem was Den Haag de laatste jaren in steeds mindere mate nog de stad gebleven, die hij zo intens had lief gehad, waarmee hij zich zo compleet vergroeid had gevoeld, waar hij elke straat, ja bijna elke straatsteen gekend had. Den Haag werd steeds meer een vreemde voor hem. Sloophamers hadden de stad, in al haar wijken, geteisterd, hele straten, ja, hele stadsdelen waren eerst vernield en daarna wel weer opgebouwd, maar steeds was hun nieuwe aanblik Aremberg zo vreemd geweest, dat hij in al die straten zich verloren voelde – een vreemdeling dáár waar zijn eigen stad had gestaan! Een totaal vreemde, hem onbekende wereld…..

En dat voel ik ook, elke keer weer als ik terug kom in de stad, steeds weer is een vertrouwd beeld verdwenen en ingeruild voor beton waar nooit iemand van zal houden. En dan moet ik steeds denken aan de laatste worden van “dit was het nieuws” Maar gelukkig hebben we de foto’s nog.

Er is ook een Hofdorp Hyves op Hyves voor alle liefhebbers van de betere speurdersroman. http://pimhofdorp.hyves.nl/

Deel van de tekst is ontleend aan de boeken van Pim Hofdorp

Delft 10 juli 1584

Teeghens het eyndt der maaltydt, voeghd’ hy zich by de deur der eetzaale, met den mantel op de slinke schouder, de zinkroers aan den riem: en maakende, als de Prins uittrad, gelaat van den vryereyzbrief te eyfschen, greep het eene, en schoot af op hem.
Ofwel de moord op Willem van Oranje door Balthasar Gerards.
Een beroemd moment uit onze Nederlandse Geschiedenis.

Meerdere malen ben ik in de Prinsenhof geweest, heb met mijn vingers in de kogelgaten gepoerd en historie opgesnoven. In 2003 kocht ik het boekje Physiologie van Den Haag uit 1843. Een zeer interessant boekwerk waarvan vele strofen op mijn webstek te vinden zijn.

……Alle rariteiten in koninklijk bezit werden hier (Mauritshuis, koninklijk kabinet der zeldzaamheden) tentoongesteld. Het hemd van Willem III, speeltuig van tsaar Peter en de “pistoolen van Balthasar Gerards”. Hé denk ik dan. De pistolen van Balthasar Gerards?
Waar kan ik die bekijken? En zo volgde een jarenlange zoektocht naar aanknopingspunten.

Onlangs kocht ik het boek “een eeuw strijd voor Nederlands cultureel erfgoed” met daarin wellicht een nieuw aanknopingspunt. Een mailtje verzonden naar het Rijksuseum met dit heugelijke feit werd echter beantwoord met de teleurstellende mededeling dat de Pistolen van Balthasar Gerards In een artikel van de conservator geschiedenis al in 2006 is opgelost.

Ook zij waren wellicht door mijn activiteiten getriggerd geraakt en op zoek gegaan.
Uitkomst is nu dat de pistolen (twee zinkroeren) uit het Mauritshuis inderdaad naar het rijksmuseum zijn gebracht en daar nog steeds aanwezig zijn. Alleen zou het gaan om de pistolen van Willem Frederik die zichzelf had doodgeschoten bij het schoonmaken ervan.

De directeur van het Kabinet der zeldzaamheden zou om bezoekers te trekken vele artikelen toegeschreven hebben aan de hoogste personen die hij kon bedenken en zo werden de pistolen van Willem Frederik de pistolen waarmee Willem van Oranje om het leven is gebracht.
In Amsterdam is dit nu weer gecorrigeerd en liggen de pistolen in de Philipsvleugel in het Rijks als de pistolen van Willem Frederik ( inventaris NG-NM-1109).

De pistolen uit het Mauritshuis zijn dus terecht, maar hoe zit het nu met de (echte ) pistolen van Balthasar? Pieter Cornelis Hooft kreeg in 1618 het idee om een groot historisch werk te schrijven . Volgens Hoofts biograaf Brandt was hij al ver daarvoor bezig om de klassieke geschiedschrijvingen te bestuderen. In 1628 startte hij zijn werk en in 1642 werden een eerste deel van De Nederlandse Histooriën gepubliceerd.

Het is zeer wel mogelijk dat voor zijn geschiedschrijving Hooft gebruik heeft kunnen maken
Van oogetuigenverslagen, zeker als hij al voor 1618 begon met het onderzoek naar de geschiedenis. Uit het werk van Hooft blijkt dat de pistoolen niet verloren zijn gegaan.

Een is op de plaats van de misdaad achtergebleven en de ander heeft hij tijdens zijn vlucht door de stallen verloren, toen hij over het stro heen viel. Als je dat weet, heb je die dingen ook en naar alle waarschijnlijkheid dus ook in Oranje bezit gekomen. Andere bronnen spreken trouwens van een tentoonstelling van slechts een pistool van Balthasar Gerards dat tentoongesteld werd op het lange voorhout nadat de collectie uit het Mauritshuis is weggehaald. Dat kan wel kloppen want “de Zwijger”is per slot vermoord met de kogels uit slechts een wapen.

Een slotakkoord dus maar met een wel heel groot vraagteken

(Deze blog kwam tot stand met tekstbijdragen van PC Hooft , Evelyn Sint Nicolaas en “een Hagenaar 1843”). Het complete relaas (tot 2004) vind u op www.3xploeg.com.

Of wel “Het verwekken van nachtelijke bewegingen, tot verstoren van de rust der inwoners”

Al eerder heb ik het in mijn blog gehad over mijn overgrootvader Simon Benjamin Ploeg. Niet te verwarren trouwens met mijn grootvader Simon Benjamin Ploeg en mijn vader Simon Ploeg. Wel, deze overgrootvader had zoals ik toen ook al vertelde een smederij aan de Hofsingel (hofcingel) 69. In mijn bezit is nog een aan hem gerichte oproepkaart voor het leger van een van zijn hulpjes. In de eerdere blog had ik al verteld dat dus daar aan de hofsingel gewerkt is aan de wording van Simon Benjamin, mijn grootvader. Want de smid zal ongetwijfeld niet alleen het ijzer gesmeden hebben toen het heet was, maar ook overgrootmoeder.

Nu was mij steeds maar niet echt duidelijk waar nou precies Hofsingel 69 heeft gelegen. Ergens waar nu de tweede kamer staat en dus relateerde ik het aan het gekwezel van Kant, toen in het nieuws. Maar in het onvolprezen gemeentearchief vond ik een oude stadsplattegrond. Hier heb ik met een bewerkingsprogramma zoveel mogelijk transparant gemaakt en op een screendump van de tweede kamer gelegd .
Met als ijkpunten de Lange Poten en een vreemde vorm van de gebouwen aan het Binnenhof heb ik de match eindelijk kunnen maken.

Hier de oude kaart.

de Google map

de transponatie

Klik op de foto’s voor groter
Het blijkt dus niet onder de zetel van Agnes Kant te zijn, maar aan de andere kant van de kamer waar op dit moment een deel van het CDA en PVV zitten.

In het gemeentearchief is ook een oude foto waarbij de fotograaf met zijn rug naar de smederij heeft gestaan. Had die zich nu maar eens omgedraaid, dan had ik de smederij ook eens kunnen zien.

Wie ik wel op de foto ben tegengekomen was Frans Ploeg, mijn held en oudere broer van mijn overgrootvader.
Ik heb niet alleen zijn foto, maar ook zijn vingerafdrukken en de maat van zijn hoofd. Ik kwam hieraan door een kort nieuwsbericht over het vrijgeven van de archieven van de strafkolonie in Veenhuizen waar ze landlopers naar toe zonden. Lubbers en Pechtold hadden er familie, dus ik meteen ook kijken en ja daar kwam Frans in Beeld.

Ik noem Frans mijn held, niet omdat hij soms landloper was, soms kleermaker, soms slager of soms kurkesnijder, maar omdat Frans weinig kapitaalkrachtig was en zich roerde om al het onrecht door de standsverschillen, dat in zo’n stad als Den Haag welig tierde.

Frans, een van de vele kinderen van Johannes Ploeg is opgegroeid aan het Kortenbosch waar Schoonvader Grovermans woonde en alle kinderen en pa hadden in die volkse straat net zo lang geknutseld dat alle kinderen van Grovermans in naastgelegen woningen woonden. Wonen op het Kortenbosch deed je echter niet uit je plezier, al kon het nog erger. In zo’n omgeving groeiden Simon Benjamin en Frans op.

Op 20 oktober 1871 had Frans weer eens genoeg van alle armoede en verschillen tussen arm en rijk. Luid roepend en protesterend vormde zich al snel een aanhang rond Frans en zijn vrienden en schreeuwend en al trokken zij over het Westeinde en Boekhorststraat, waar en passant ook nog wat winkelruiten sneuvelden.

De politie kon het allemaal niet zo onder controle houden en dus moest er veel geweld aan te pas komen en zo werd Frans opgepakt en in het gevang onder het oude stadhuis gesmeten. Uiteraard moest hij zich verantwoorden voor de kantonrechter en werd voor zijn aandeel, waarin hij werd gezien als toch wel de leider, zwaar gestraft voor het delict (Het verwekken van nachtelijke bewegingen, tot verstoren van de rust der inwoners) en moest 5 lange dagen zitten in de zompige cellen in de kelder van het overigens zo fraaie oude stadhuis.

Het gaat nu ruim 100 jaar later weer slecht met Den Haag en met Nederland, al houden sommigen moedwillig of slaafs hun ogen hiervoor gesloten. Frans om ons te leiden is er helaas niet meer , maar goedwillenden en Ploegen zijn er nog wel genoeg. Laten we de schouders eronder zetten, de handen ineenslaan en eens ouderwets te keer gaan.

Als je vindt dat, dat niet meer van deze tijd is, denk dan eens aan Balkenende, die de taakstraffen wil uit laten voeren in de eigen woonomgeving teneinde de “vervelende jongeren” in hun aanzien aan te tasten. Hoe ver ligt dit af van het exposeren van “geboefte” in een ijzeren kooi op de lokale markt, waar zij uitgescholden en bespuugd konden worden.

Bronnen:
Gemeentearchief Den Haag
Archief veenhuizen
Dagblad voor Zuid Holland en ’s-Gravenhage (25 oktober 1871)
Het Kortenbosch, biografie van een Haagse arbeidersstraat van 1648 to 1873, Roel Wuite
Het familiearchief, Ed Ploeg
Aanzet tot een genealogie der Ploeg
(Karel Uittien, Ed Ploeg e.v.a.)
te bereiken via www.uittien.nl en/of
www.3xploeg.com (ed,genealogie)

Afgelopen donderdag gebeurde het mij weer eens een keertje. Politiecontrole.
Op de Anton Coolenlaan stond ineens een agent in opleiding midden op de weg een imitatie van dirigent weg te geven. Een hand omhoog en een hand naar links wijzend, voor mij rechts. Later bleek dat ik er niet eens was uitgeplukt, het gold de wagen achter mij. Of ik het niet begrepen had? Neen, dat kon ik niet zeggen, als ik door was gereden, was er toch een het ziekenhuis ingereden.

Desalniettemin werd ik toch aan een onderzoek onderworpen door allemaal, voor zover ik kon zien jonge autochtone politieleerlingen. Een jongeman en jongedame vroegen naar mijn papieren en daar waren ze wel even mee bezig. De papieren bleven nog even achter en de auto werd aan een onderzoekje onderworpen. De pronte dame ging achter mijn auto staan, de jonge man er voor. Op zijn aanwijzingen moest ik de lichten bedienen. Dimlicht zei hij en ik onstak mijn verlichting.
Van achter kwam het seintje O.K. Knipperlicht links…..OK knipperlicht rechts… O.K. Remlicht … OK
Zet u de versnelling eens in zijn achteruit….O.K. Alle verlichting in orde. Logisch, iedere dag kijk ik dat na in de spiegeling van de garagedeur en raam van de overburen.

Volgende item, de ruitensproeier. Nu was het al een behoorlijke tijd droog geweest, zonder noodzaak de ruit te besproeien en dus was het water uit de leidingen helemaal teruggezakt in het reservoir. Het motortje zoemde en zoemde terwijl de wissers op de droge ruit piepend heen en weer gingen. Net toen de Politieman dacht, ha we hebben een bekeuring in handen, had het water het eind van de leiding bereikt. Mijn sproeiers begonnen te spuiten op de ruit en door de snelheid die het gekregen had door het lange aanzuigen … ruim over het dak heen, precies op de agente die nog steeds achter de auto stond. Ondanks het feit dat het slechts water met Dreft was ondernam ze een enorme sprong in zijwaartse richting. Sorry hoor, zei ik grijnzend. Mijn ruitensproeier was in orde. Afijn motorkapje open, controle van de chassisnummers. Alles in orde, er werd een pion verzet en ik mocht weer door.

Dat kwam goed uit want ik moest nog een portretfoto in hoge resolutie opsturen naar Wegener omdat de blog blijkbaar in de gaten loopt en de komende 6 weken ook op papier gedrukt gaat worden. Wel met voornamelijk commentaar op stellingen met betrekking tot de stad Eindhoven. Wekelijks zal dan mijn stukje opgenomen worden in de Weekendkrant van Eindhoven. Of de blog hier er onder zal leiden weet ik niet, maar u bent gewaarschuwd. Zelf denk ik dat de hoeveelheid stof wel geen probleem zal zijn, maar dat de schriftelijk blog zo beperkt is in lengte dat ik mijn motivaties niet geheel kwijt kan. Ik zal dan de oorspronkelijke tekst hier plaatsen zodat de lezers van het krantje kunnen nagaan of ik ook de kunst van het minderen versta. Wat de onderwerpen zullen zijn, de komende 6 weken, ik heb geen idee. We laten ons verassen.

Geen taalfout hoor maar aanvoegende wijs. Aanleiding tot de gebroken klomp, die Scheveningers raadselachtig als oblok aanduiden, is een mailtje met een uitnodiging van CG-selecties om deel te nemen aan een onderzoek over het gebruik van spaarlampen. Nadat ik positief heb gereageerd, wie wil nu niet zijn mening uiten (voor 30 euro) en na het invullen van een korte intake vragenlijst, (persoonlijke omstandigheden en of je al gebruik maakt van spaarlampen en of je er tevreden mee bent)was ik in afwachting van een berichtje met de definitieve uitnodiging. Dit werd een telefoontje. Ik zal proberen dit natuurgetrouw weer te geven.

U bent u?
Ja ik ben ik
(Uiteraard werden hier wel namen genoemd, maar die laat ik hier achterwege anders weet iedereen dat ik e ploeg ben)

U heeft aangegeven dat u wilt mee doen aan een onderzoek over verlichting, klopt dit?
Ja

U heeft aangegeven gebruik te maken van spaarlampen en dat u hier niet tevreden over bent omdat u eventjes moet wachten voor de lamp op temperatuur is en de lampkleur bevalt u niet, is dat correct?
Ja, maar er was nog een ontevredenheid die niet in de vragenlijst stond en wel belangrijk is.

Wat is dit dan?
Het feit dat het niet goed is voor het milieu en er geen energie bespaard wordt. De lamp bevat meer grondstoffen en materialen en dus is het productie proces duurder en verbruikt het proces meer energie dan de fabricage van een gewone lamp. Daarnaast is het chemisch afval, dat apart ingezameld moet worden op een inzamelpunt waar ik naar toe moet, de inzamelaar die ergens naar toe moet met die krengen en dan nog alle energie die in de verwerking gaat zitten. Al die energie moet ik, eventueel in verkapte vorm, ook betalen. Daarnaast beschouwt men alle energie die de gloeilamp verbruikt en die geen licht geeft, maar warmte als verloren. En dat is onzin. Er is een natuurwet die zegt dat energie niet vernietigd kan worden, slechts omgezet. Een deel, toegegeven het grootste deel van de energie, wordt omgezet in warmte. En juist in de donkere winterdagen als er thuis gestookt wordt is de behagelijke temperatuur voor een deel door brandende lampen geleverd. Oke, zomers geldt dat niet maar dan is het langer licht en branden de lampen niet veel. Ik refereer nog even aan het feit dat ik zowel elektrotechnisch installateur, ben als bedrijfskundige en ook nog lang aangesloten geweest ben bij de NSVV, de Nederlandse Stichting Voor Verlichtingskunde.

Dan denk ik niet dat ik u uit kan nodigen voor het onderzoek

Waarom niet?

Dan zult u moeilijker te overtuigen zijn van het nut van het gebruik van spaarlampen.

Wat is dat nu voor onzin, het gaat toch om een onderzoek? Wilt u zeggen dat dit een gestuurd onderzoek is waarbij niet naar mijn mening wordt gevraagd, maar waarbij ik beïnvloed moet worden?

Twijfel gezaaid alom, hi hi

U geeft aan in een twee-onder-een-kapper te wonen en twee kinderen heeft en alleenstaand bent?
Dat klopt.

Mag ik u met een paar minuutjes terugbellen, ik moet even wat ruggespraak hebben, om te kijken of ik u kan uitnodigen?

Prima tot dan.

Enkele minuten later belt dezelfde persoon mij op, met de mededeling dat ik niet zal worden uitgenodigd. Mij is het prima, ik weet genoeg.

Conclusies en aannames
Conclusies:
Het onderzoek is niet representatief, is het wel een onderzoek?
Het onderzoek?? heeft niet tot doel een beeld te krijgen omtrent het gebruik en de beleving van spaarlampen.
Aannames:
Waarschijnlijk vindt men geen steekhoudende argumenten om mij mijn mening te doen herzien.
Waarschijnlijk sla ik de spijker op de kop als ik stel dat spaarlampen niet beter zijn voor het milieu en al zeker geen energie besparen.

Een vergelijking.

Energiebesparing.
Neem een klas van de basisschool. Vaak brandt daar de hele dag de verlichting. Aanvullend daglicht noemt men dat. Weer een paar aannames. 200 schooldagen van 7 uur per jaar en 3 rijen van 8 36w tl lampen in een klas.
Doen we deze eens een jaar niet aan bespaart dit 1210 kWh. Buiten beschouwing is gelaten de energie die de voorschakelapparaten vragen. (dit is 10 Watt per lamp).
In huis vervang je 5 gloeilampen van 60 W voor 15 w spaarlampen. De lampen branden allen gemiddeld drie uur per dag. (volgens milieucentraal.nl) bespaar je dan per jaar 250 kWh .

En zo zijn er duizenden voorbeelden te geven waarbij het milieutechnische aspect volkomen verwaait.
Maar de staat vindt het leuk om :
U bezig te houden
Fabrikanten meer te laten verdienen (er zit meer marge op een spaarlamp)
BTW inkomsten eerder te laten vallen
14 cent te vangen voor recycling ( daar brandt een gloeilamp van 60 W al 10 uur voor)

Kortom voor wat betreft milieu overwegingen is het grote flauwekul
Het is alleen voor u voordeliger als u cetarus paribus de afgenomen energie voor verlichting bekijkt, en dat is dus een puur theoretische besparing die in de praktijk niet gehaald wordt .

Tot slot nog wat internetcitaten

Het elektriciteitsverbruik door gloeilampen in huishoudens bedraagt circa 0,3 procent van het totale energieverbruik. Voor de opwekking van deze elektriciteit is nog circa 0,5 procent extra nodig. In totaal komt het energieverbruik door gloeilampen uit op nog geen procent. Gemiddeld gebruiken huishoudens een zesde van de verbruikte elektriciteit voor verlichting, driekwart hiervan wordt verbruikt door gloeilampen. Dit blijkt uit onderzoek van EnergieNed. Het jaarverbruik van energie voor gloeilampen komt overeen met drie weken olieverbruik voor transport of een kleine twee weken aardgasverbruik voor verwarming.
(bron cbs)

Weinig stroomverbruik bij hogere lichtsterkte
Ja/nee. Inderdaad gebruikt de spaarlamp minder stroom dan de gloeilamp. Maar de lichtopbrengst is lang niet altijd van die kwaliteit die wordt aangegeven. Wanneer van 11 Watt spaarlampen wordt gesproken die de 60 Watt gloeilamp vervangen, faalt die berekening nogal eens, ook naar situatie en toepassing, pakt dit vaak veel slechter uit.
Wij, van de Bouwbiologie Maes hebben dat onder praktijk omstandigheden onderzocht, bijvoorbeeld met burolampen met reflectorscherm en lichtgeleiding op het werkoppervlak en hieruit kwam duidelijk naar voren dat nog niet de helft van de beloofde lichthoeveelheid gevonden werd en daarvoor dus eigenlijk meer stroomverbruik nodig is als door de ontwikkelaars aangegeven wordt. Bovendien functioneren TL-lampen alleen bij hogere bedrijfs- en ruimtetemperaturen optimaal. Al bij een normale kamertemperatuur wordt de lichtopbrengst minder, in een koude kamer nog minder.
De lichtsterkte laat snel van zich afweten met de levensduur van de lamp. Dat alles bij elkaar gezien laat de beloofde lichtsterkte de spaarlamp al snel verschrompelen, tot de helft of nog minder. Dit in tegenstelling tot de gloeilamp, die blijft even helder, of het nou koud of warm is, jong of oud, zolang de levensduur is.
Langere levensduur?
Ja en nee. Zeker houdt de spaarlamp het langer uit dan de gloeilamp. De industrie zegt tienduizend uur, tienmaal zolang dan de gloeilamp. Maar dat hangt ook van de toepassing af. Veel schakelingen verdraagt de spaarlamp ook niet. En hij zal mogelijk langer schijnen wanneer je hem voor de volgende inschakeling eerst laat afkoelen. Wanneer dit niet gebeurt zal de houdbaarheid ook omlaag gaan. Veel spaarlampen halen niet eens eenderde van de aangegeven tijd, sommige zelfs nog geen vijfde deel. Maar wie onderzoekt dat en gaat naar de winkel, wie heeft nog aankoopbon van vorig jaar?
En: ze is veel duurder, de spaarlamp. Berekent men dat in de houdbaarheidsberekening in, dan komt de gloeilamp nog altijd goed uit de bus.
Bron Wohnung+Gesundheit Nr. 124 Herfst 2007 Jaargang 29, auteur Wolfgang Maes, (Baubioloog IBN/Journalist DJV, Baubiologie Maes, Neuss)

Ja, met een vegetariër in huis sta je soms voor problemen. Al lang ben ik afgestapt van vegetarische rookworst, knakworst en vegetarische hamburgers. Als je vegetariër moet of wil zijn moet je dat dan ook maar niet willen. Een groente burger heb ik nog wel wat begrip voor maar al die moeite om een doperwt of sperzieboon te vermalen en in een burgervorm te paneren lijkt overdreven veel moeite om een derde ingrediënt op het bord te krijgen. Maar toch hebben ze het niet gemakkelijk die vegetariërs

Als je zo in de supermarkt rondkijkt op de verpakkingen is toch wel heel veel product aanwezig waar, op de een of andere manier dierlijke producten zijn toegevoegd. Dan bedoel ik natuurlijk vooral gelatine (gemalen varkensbotten en varkenshuid) dat werkelijk bijna overal met ongekende hoeveelheden is ingegooid. Natuurlijk, zou men geen gelatine maken dan heeft de slachter 20 kilo afval. Nu wordt dat weer netjes opgewerkt. Het is natuurlijk de vraag of het niet goedkoper is die 20 kilo gewoon weg te gooien. Zo’n proces van hydrolyse, weken, indikken en drogen kost natuurlijk heel wat energie zodat uit milieu oogpunt nauwelijks voordeel wordt gehaald.

Dat Gelatine in desserts wordt gebruikt is al lang bekend. (Gelatinepudding) Maar dat het ook gepropt wordt in een simpele chocolademousse of ja zelfs in een vlaflip is toch wat minder logisch. Maar zo heb ik geleerd bij een food bedrijf dat het oorspronkelijk als veevoeder verkocht afvalproduct weer terug stopt in zijn product, “het weegt en het kost geen drol”. Daar waren ze trouwens ook al met de concurrent verwikkeld in een strijd wie het product met de hoogste vochtigheid kon leveren, want immers water weegt ook. Ook drop is een product dat veel meer bevat als salmiak en zoethout en suiker. In de gemiddelde supermarkt kom je nog wel eens gelatinevrije salmiakrondo’s tegen van Venco, verder is het gelatine alom dat de klok slaat.

Op een “op weg naar huis meeting” van Marketing bedrijf Beet stelde ik eens de vraag of er niet eens wat meer drop zonder kon komen aan de marketeer van o.a. Autodrop en sportlife enzo. De man reageerde een beetje zoals mensen vergelijkbaar reageren als je ze vergelijkt met Nazi’s. Compleet verongelijkt en de vegetariërs afschilderend als kleine groep mensen met een afwijking. Doch zo klein is die markt nou ook weer niet, zeker niet als je de moslims meerekent met hun afkeer van alles wat een krulstaart heeft. Nou geef ik toe dat het best wel meevalt in die laatste richting. Shoarma is meestal van varkensnekken en het zou niet prettig zijn als je de kost moest geven aan het aantal moslims dat in het openbaar en thuis zo kan genieten van een zakje Hamka’s .
En zo heeft de “spekjood” ondanks dat de naam “HAMka’s toch zo duidelijk is, neefjes gekregen.

Maar terug naar de gelatine. Schoonzwemmers en synchroonzwemmers smeren het in hun haar, dus een slokje chloorbad is voor de gemiddelde vegetariër “not done”. Met een beetje pech wordt de vegetariër misschien wel ziek van al dat gelatinevermijdend gedrag. Dan moet hij of zij naar de dokter. Tien tegen een dat de moderne huisarts wel een receptje weet dat werkt, en indien niet, dan over twee weken nog eens terug komen.
Het is dan maar te hopen dat de huisarts de patiënt geen harde of zachte capsules voorschrijft, want weet u wat daar in zit? Juist ja, gelatine.

Een beetje medelijden heb ik dus wel met onze vegetariër, aan de andere kant voel ik mezelf ook wel genomen als ik al die producten koop waar onnodige rotzooi in zit. Weet U eigenlijk wat u eet?