Afgelopen donderdag gebeurde het mij weer eens een keertje. Politiecontrole.
Op de Anton Coolenlaan stond ineens een agent in opleiding midden op de weg een imitatie van dirigent weg te geven. Een hand omhoog en een hand naar links wijzend, voor mij rechts. Later bleek dat ik er niet eens was uitgeplukt, het gold de wagen achter mij. Of ik het niet begrepen had? Neen, dat kon ik niet zeggen, als ik door was gereden, was er toch een het ziekenhuis ingereden.
Desalniettemin werd ik toch aan een onderzoek onderworpen door allemaal, voor zover ik kon zien jonge autochtone politieleerlingen. Een jongeman en jongedame vroegen naar mijn papieren en daar waren ze wel even mee bezig. De papieren bleven nog even achter en de auto werd aan een onderzoekje onderworpen. De pronte dame ging achter mijn auto staan, de jonge man er voor. Op zijn aanwijzingen moest ik de lichten bedienen. Dimlicht zei hij en ik onstak mijn verlichting.
Van achter kwam het seintje O.K. Knipperlicht links…..OK knipperlicht rechts… O.K. Remlicht … OK
Zet u de versnelling eens in zijn achteruit….O.K. Alle verlichting in orde. Logisch, iedere dag kijk ik dat na in de spiegeling van de garagedeur en raam van de overburen.
Volgende item, de ruitensproeier. Nu was het al een behoorlijke tijd droog geweest, zonder noodzaak de ruit te besproeien en dus was het water uit de leidingen helemaal teruggezakt in het reservoir. Het motortje zoemde en zoemde terwijl de wissers op de droge ruit piepend heen en weer gingen. Net toen de Politieman dacht, ha we hebben een bekeuring in handen, had het water het eind van de leiding bereikt. Mijn sproeiers begonnen te spuiten op de ruit en door de snelheid die het gekregen had door het lange aanzuigen … ruim over het dak heen, precies op de agente die nog steeds achter de auto stond. Ondanks het feit dat het slechts water met Dreft was ondernam ze een enorme sprong in zijwaartse richting. Sorry hoor, zei ik grijnzend. Mijn ruitensproeier was in orde. Afijn motorkapje open, controle van de chassisnummers. Alles in orde, er werd een pion verzet en ik mocht weer door.
Dat kwam goed uit want ik moest nog een portretfoto in hoge resolutie opsturen naar Wegener omdat de blog blijkbaar in de gaten loopt en de komende 6 weken ook op papier gedrukt gaat worden. Wel met voornamelijk commentaar op stellingen met betrekking tot de stad Eindhoven. Wekelijks zal dan mijn stukje opgenomen worden in de Weekendkrant van Eindhoven. Of de blog hier er onder zal leiden weet ik niet, maar u bent gewaarschuwd. Zelf denk ik dat de hoeveelheid stof wel geen probleem zal zijn, maar dat de schriftelijk blog zo beperkt is in lengte dat ik mijn motivaties niet geheel kwijt kan. Ik zal dan de oorspronkelijke tekst hier plaatsen zodat de lezers van het krantje kunnen nagaan of ik ook de kunst van het minderen versta. Wat de onderwerpen zullen zijn, de komende 6 weken, ik heb geen idee. We laten ons verassen.