3xploeg

Ik  weet het, dit lijkt landelijke politiek, maar meer dan dat is het, het thema van omgaan met elkaar.
En dus heb ik het toch over Cohen en zijn terugtreding.
We schrijven 2010 voor de landelijke verkiezingen. Bekend wordt dat het CDA wederom aangevoerd gaat worden door Balkenende en de PvdA door de Amsterdamse burgemeester Cohen.

Ed Ploeg in een tijdperk van voor Trots op Niks en toen nog actief binnen de beweging van Verdonk twittert direct “Dat wordt tactisch stemmen mensen”. Want Nederland was Balkenendemoe en deze man met zuur en zoet volledig zat. Aan de andere kant was het vooruitschuiven van Cohen door Bos op een vergelijkbare manier als jaren eerder o.a. Brinkman de kiezer een doorn in het oog. Daarnaast was er buiten de Pvda kringen absoluut geen mededogen. Cohen is niet de premier voor ons allen en zal dat ook niet worden.

Het Twitterbericht werd niet in dank afgenomen, het was in feite een oproep om Rutte te stemmen en niet Verdonk. Dat kon ook niet anders. Verdonk is een betere politica dan Rutte politicus, zonder meer.

Maar haar organisatie rammelt als een Oostduitse bus in Leipzig, bovendien zijn er op de lijst geen kandidaten die je een grote rol zou kunnen toebedelen.

Rutte was dus de enige mogelijkheid om zowel Cohen als Balkenende uit het Catshuis te houden. Het zou echter wel betekenen dat de handen ineengeslagen moesten worden. Sinds de grote oorlog was het nog niet voorgekomen dat de liberalen als grootste uit de verkiezingen kwamen. Het werkte, nipt weliswaar, maar de VVD werd de grootste partij en dus was er de eerste keus om de MP te mogen leveren.

Een kabinet vormen was een heel ander chapitter natuurlijk. Want dan moet er een coalitie gevormd worden. Balkenende begreep dat het land hem had uitgekotst en stapte op. Een toch nog zeer wijze actie want hiermee maakte hij voor het CDA de weg vrij om onderhandelingen uberhaupt mogelijk te maken. De PvdA bleef echter vertrouwen houden in Cohen en zette daarmee de partij buitenspel. Een regering met een PvdA onder Cohen zou niet gevreten worden. PVV had ook behoorlijk aan stemmen gewonnen, maar er is een probleem. Ook Wilders wordt door niet PVV stemmers niet erg gewaardeerd (zachtgezegd) en de PVV is daarnaast buiten Wilders volkomen leeg. Geen enkele PVV-er achter hem moet in staat worden geacht meer te kunen doen als in het pluche te hangen als stemgewicht.  Men is er uit gekomen. Een minderheidsregering van VVD/CDA met gedoogsteun van PVV.

De PvdA werd dus naar de oppositiebanken verwezen en faalde daarin van meet af aan. De fractieleider van de grootste oppositiepartij  wist niet hoe het moest en deed maar wat , of wist dondersgoed wat hij moest doen, om vervolgens het tegenovergestelde te doen. Feit blijft dat de haat tegen PVV zo groot wordt neergezet dat men gewoon tegen PVV is en alles waar de PVV voor zou staan.  Absoluut niet handig, want de minderheidsregering zou afhankelijk moeten zijn  van de steun van PVV, maar zijn volledig onafhankelijk want als de PVV niet steunt, dan doet de PvdA dat wel. En zo kunnen Rutte en companen doen wat ze willen, er is altijd een meerderheid. Het idee dat oppositie voeren weer leuk wordt met een minderheidsregering verdwijnt in de prullenbak want een PvdA die samen optrekt met PVV om de CDA/VVD regering te stuiten behoort tot het land der fabelen.

Hoewel Cohen en zijn partij ook wel zien dat dit een doodlopende weg is , weten zij niet het tij te keren.  In de peilingen zakt de partij ver terug als duidelijke vingerwijzing van het electoraat. Dat electoraat heeft ondertussen de SP ontdekt. Dat wil zeggen Emile Roemer blijkt een aimabele man met humor en verstand van zaken. Jammer voor de SP is dat als je Roemer opzij schuift er ook niemand is die in zijn schaduw kan staan, laat staan dat de partij toe is aan regeringsverantwoordelijkheid. Ten onrechte is de PvdA dus bang voor de komende verkiezingen, maar toch? Ook bij de PvdA is er niemand die een partij zou kunnen trekken.

Het gemorrel binnen de partij begint pas goed als een interne email, waarin getwijfeld wordt aan Cohen’s capaciteiten uitlekt. De boel wordt ogenschijnlijk gesust maar intern blijft het vuurtje smeulen. Totdat ineens Cohen aankondigt dat hij vertrekt. Maanden te laat voor de partij, maar goed.  Savonds is in het Vara programma (de backbone van links Nederland) aandacht voor het vertek in de weredl draait door. Geen van de voormalige partij coryfeeen (Rottenberg en anderen hebben voor hun Job ook maar een goed woord over.

Trots op niks herpubliceert een oude tweet over Jobs vrienden. Een gezegde uit van Dale. En inderdaad van je partijgenoten moet je het niet hebben.

De wijze waarop binnen de partij over Cohen gesproken wordt is op een manier die zelfs van Trots op Niks ver af staat. En nu? Namen worden genoemd, de leden mogen beslissen. Maar het is een keuze tussen nog niet, nooit niet en nog lang niet. De PvdA zit zonder de man/vrouw die ze nodig heeft. Iemand halen kan niet, het moet iemand zijn van uit de fractie of, want Cohen is immers ook uit de kamer, van die ene die het pluche eerder net niet heeft gehaald. Maar dat daar de nieuwe Meritrea tussen zit, wij van Niks wagen het te betwijfelen.

Wij zitten er niet voor om partijen in het zadel te helpen, maar als wij het mogen zeggen wordt het Klijnsma.
Waarom? Heel eenvoudig. De meeste stemmen van de PvdA komen nog steeds van uit de arbeiders, de (klein) kinderen van de NSDAP. De gansjes voor het raam en een Varagids voor de TV. Klijnsma weet deze mensen te benaderen, als enige. Juist die trouwe stemmers heeft de partij nodig, want tegen beter weten in soms, stemmen ze gewoon PvdA, omdat dat de partij voor hen is. De rare fratsen zien zij als ingegeven door anderen. “Wethouder Norder laat zich voor het karretje spannen  van de CDA en VVD want de PvdA is tegen het Polenhotel”, Toch?

Het zijn lieve gedachten ook al raken ze noch de kant noch de wal. Het zijn wel de mensen wiens stemmen ook tellen.
Wie uiteindelijk lijsttrekker en premier kandidaat moet worden wij weten het nog niet. Maar van de kieslijst van de vorige keer kun je de volgende keer maar beter de meeste namen schrappen, en de open plaatsen misschien invullen met nog talenten uit de gemeenteraden. Ze zijn er best wel, al zijn het er niet veel. De vijver begint op te drogen, iets dat alle partijen zich kunnen aanwrijven.

Het is druk op de burelen van de redactie van Trots op Niks. De politiek maakt zich langzaam op voor nieuwe verkiezingen, op de achtergrond speelt nog immer het drama van Beenen en binnen het politieke speelveld gebeurt van alles rondom Seriouzzz Live en nu weer over Museum Kempenland. Zelf ben ik momenteel bezig met het schrijven van het slot van ons vervolgverhaal, door de acties van de burgemeester, wat moeilijk af te schrijven daar, de PC en het elektronische archief van Beenen ontbreekt. Druk dus, maar Kempenland heeft een plaatsje in het hart veroverd, zeker na de doodsklap die de politiek de kleine cultuur in Eindhoven gegeven heeft.

Vanaf het prille begin in 1920 toen voor het eerst gesproken werd van een stedelijk museum duurde het nog tot 1932 voordat het officieel werd opgericht. In 1937 opende het voor het eerst de deuren in het voormalig stadhuis aan de Rechtestraat. Daarna vond het onderdak in het van Abbe museum, het waaggebouw, kantongerecht Stratumseind en vanaf 1983 in “de steentjeskerk”. In 1981 ben ik in Eindhoven komen wonen en maakte dat begin in steentjeskerk dus mee. Dat wil zeggen incl. de op voorhanden zijnde sloop van het verkommerde gebouw dat in de ogen van de bevolking gered moest worden, zeer tot ontevredenheid van het toenmalige college. Maar omdat het verzet tegen sloop hevig was werd besloten het tot gemeentelijk monument te verheffen en er een zinvolle bestemming aan te geven. De in het kantongerecht beschikbare ruimte was te klein voor het museum en zo werd al snel duidelijk dat Kempenland naar de Steentjeskerk moest. Een bruiloft die in de huwelijkse jaren nooit een doorslaand succes is geweest.

We hadden in het waaggebouw het vogeltjesmuseum. Een collectie van opgezette vogels. Na sluiting werd de collectie overgedragen aan het net geopende Milieu Educatiecentrum die in hun gebouw op de eerste verdieping een alkoof hadden met een deel van de collectie. Na een van de laatste verbouwingen is dat met de komst van een mammoet verdwenen naar de opslag. Verder hadden we van Abbe. Een echt museum in een echt museum gebouw. Maar ook niet echt een museum voor een herhaald bezoek. In het prille begin heb ik een bezoek gebracht aan het net geopende museum in de steentjeskerk. Voor iemand die groot is geworden in een omgeving met grote musea en instituten een deerniswekkend gebeuren. Onmiskenbaar een gewezen kerk, met toren, zijbeuken en koor. Daarin wat vitrines met artikelen waar het vooral ontbrak aan uitleg. Er lag van alles maar veel wijzer werd je er niet van. Dat haat ik. Het hoort niet bij een museum. Toegegeven ook de grote hebben er een handje van om een schilderij met landschap en oer Hollandse molen te voorzien van een bordje met “landschap met molen, onbekende meester, ca 16e eeuw. Een doodzonde in mijn ogen, maar soms heeft het wat tijd nodig. Die tijd heb ik het museum gegeven.

Pas in 2009 keerde ik er terug om samen met Carla van Vliet wat afspraken te maken over de huur van het museum voor een “avondje met Rita”. Dat avondje is er uiteindelijk niet gekomen, op Trotsopniks in het vervolgverhaal leest u waarom. In een korte rondleiding door het gebouw, werd ik nog eens bevestigd in mijn mening. Steentjeskerk en Kempenland, een slecht huwelijk. De steentjeskerk is een prachtig gebouw zonder meer en de collectie van Kempenland is als collectie of beginnende collectie zeer waardevol, maar samen werkt het niet. De steentjeskerk heeft niets wat Kempenland toekomst kan brengen. De ruimte is zeer beperkt. Hoe groot ook, het blijft maar één ruimte die met schotjes her en der geplaatst iets van een looproute heeft, maar de kruip door sluip door van musea ontbreekt volkomen. Een reis door de tijd werkt zo niet. Waarom niet minstens de pastorie is bijgetrokken zal altijd wel een raadsel blijven.

Mijn tweede bezoek was na de verkiezingen , het museum werd bedreigd door intrekking van de subsidie. Voor onze fractie heb ik toen gesproken met de interim manager Jan van Laarhoven. Van dit gesprek herinner ik me dat hij de collectie een allegaartje vond en dat er sprake was van wanbeleid. De directeur/conservator Thoben verzamelde van alles wat hem in handen werd gespeeld en zakelijk directeur van Vliet hield wat dat betreft de vinger niet goed aan de pols, althans was niet bij machte. Van Laarhoven gaat prat op wat hij in andere musea voor elkaar heeft gebokst en beschouwt zichzelf als geroutineerd. Ik als begenadigd verzamelaar en bouwer van collecties denk er het mijne van. Belangrijk is echter politiek orde op zaken te stellen hetgeen ik in mijn schriftelijke vragen neerleg en via de fractie en griffie worden deze ingebracht. Mijn eerste doel lijkt mij tijd te kopen, gevolgd door een noodzakelijke uitbreiding. Hieronder de vragen zoals ze door mij geformuleerd werden.

De fractie van ….. maakt zich ernstig zorgen over het voortbestaan van Museum Kempenland en daarmee verbonden de historisch belangrijke collectie en niet in de laatste plaats de openbare toegang tot het rijksmonument lokaal bekend als “de Steentjeskerk”. Letterlijk schrijft de commissie niets af te doen aan het belang van het museum, edoch de wijze waarop de de subsidieaanvraag is gemotiveerd was voor haar reden te adviseren om de subsidievraag af te wijzen. Verder stelt zij in haar rapport “De adviescommissie zou de cultuurhistorische functie (erfgoed), waarvan Kempenland deel uitmaakt, in een groter perspectief met een nieuwe ambitie willen zien”. Daar per 1 januari 2011 het bestuur van Museum Kempenland geen subsidie meer is verleend zoals tot dan toe, zal het bestuur zich genoodzaakt zien per 1 september het sluitingsdraaiboek in te laten gaan. Daarom stelt de Fractie van …met urgentie de navolgende vragen aan het college.

1)Is het het college bekend met het feit dat op 28 en 29 april gesprekken hebben plaatsgevonden in het kader van de commissie Cultuur totaal?

2)Is het college bekend met het feit dat voor deze gesprekken een agenda is op gesteld met een zestal onderwerpen waarvan slechts een nl. onderwerp 5 ongeordend voorbij kwam en deelnemers de door hen voorbereide punten onbehandeld zagen? Voor de volledigheid noemen we ze nog even.

onderwerp 1: Vastgoed; vraag: waar ligt de balans tussen investeren in huisvesting versus investeren in programmering?  onderwerp 2: Participatie; Stelling: cultuur is participatie.

onderwerp 3: Bedrijfsvoering; Vraag: Hoe gaat de culturele bedrijfsvoering de komende jaren veranderen?

onderwerp 4: Introductie nieuwe generaties; Vraag: Innovatie: institutionaliseren of facilliteren? wie zijn de regisseurs van de nieuwe generatie?

onderwerp 5: Positionering/ Aanbod: Vraag: hoe positioneert de gemeente Eindhoven zichzelf? En hoe de cultuurinstellingen daarbinnen?

onderwerp 6: Gemeentelijk beleid: Stelling: Een dynamisch en boeiend cultureel Eindhoven betekent keuzen maken.

3) Is het college bekend met het feit dat begin 2010 door de gemeente gesprekken geïnitieerd zijn met betrekking tot een nieuwe erfgoedstelling?

4) Is het college bekend met het feit dat na een eerste bijeenkomst van de werkgroep voor deze nieuwe erfstelling op 17 februari er van deze werkgroep geen nieuwe bijeenkomsten zijn geweest. Zo, ja waarom is er geen vervolg als voor sommige instellingen de tijd dringt?

5) Is het college bekend met het feit dat de getroffen instellingen waaronder Museum Kempenland de datum van 1 januari 2011 met rasse schreden zien naderen en dat deze instellingen per die datum niet meer zullen bestaan?

6) Is het college bekend met het feit dat zij, indien zij geen verdere actie onderneemt per 1 januari wederom met een monumentaal maar leeg pand zit, of is het college bekend met een “digitaal depot” invulling zoals geopperd door de commissie? Maw we zetten er een paar pc’s in

7) Is het college bekend met het feit dat nog immer gewacht wordt op de toewijzing van Museum Kempenland als trouwlocatie? 7a) Zoja waarop hangt het dan?

8) Is het college bekend met het feit dat indien per 1 september 2010 geen duidelijkheid aan het museum is verleend over een mogelijke toekomst, de collectie na in bijna 100 jaar moeizaam te zijn bijeengebracht en in die periode gegroeid is tot een historisch waardevolle, Eindhoven in delen zal verlaten na te zijn ondergebracht geweest in het oude stadhuis in de Rechtestraat, het van Abbe museum (oorlogsjaren), Waaggebouw, “Krabbendans”en “steentjeskerk” ?

9)Is het college bekend met het feit dat de jarenlange subsidies die zij aan het museum hebben verleend ten opzicht van andere steden in hoogte slechts een zeer schamel bedrag per jaar is, omgerekend nog geen eurocent per dag per inwoner.

10) Is het college bekend met het feit dat tegenvallende bezoekers aantallen feitelijk niet zoveel te doen hebben met een museum als zodanig. Dat primair van belang is de collectie, het onderzoek hiervan, het onderhoud en de uitbreiding en slechts secundair de openbaarheidstelling van een collectie?

11) Is het college bekend met het feit dat momenteel de pastorie bij de steentjeskerk leeg en te huur staat? Dat dit een uitgelezen kans is om de pastorie en kerk bijeen te voegen omdat uitsluitend de kerk weinig vloeroppervlak heeft voor een museuminstelling met ambitie?

12) Is het college bekend met het feit dat binnen museum Kempenland t.a.v. Leiding een frisse wind waait en een nieuwe interactieve tentoonstelling “stik maar” (vanaf 12 juni) een voorbeeld is van hoe het ook kan? Zo, ja realiseert het college zich dan dat dit wel eens de laatste expositie kan zijn?

13) Is het college bekend met het feit dat de commissie cultuur totaal nooit de waarde en het nut van de collectie of museum heeft bestreden, maar slechts “niet voldoende motivatie” vond in de subsidieaanvraag?

14) Is het college bereid ten halve te keren in plaats van ten hele dwalen?

15) Zo neen, waarom niet?

16) Is het college nu bereid een tweejarige overbruggingssubsidie ter hoogte van 2 maal de tot nu toe gebruikelijke subsidie te verlenen om een nieuwe opzet te kunnen realiseren?

17) Zo nee, waarom niet

18) Zo ja, kan de aankoop van de pastorie door de gemeente gerealiseerd worden, en in verhuur gegeven worden aan het museum,?

19) Zo nee , waarom niet.

Het antwoord van wethouder Schreurs is tijdig, maar getuigt niet veel van inhoudelijke kennis op museumgebied. Wedervragen hadden gesteld moeten worden, maar daar was de fractie waar ik deel van uit maakte kwalitatief niet toe in staat. Ik had het document net zo goed niet op hoeven stellen. Maar mijn persoonlijke interesse is gewekt. Met de jaarcijfers 2008 ga ik aan de slag. Wat weinig voor een bedrijfskundige maar de momentopnamen van 2009 en 2010 zijn al verwaterd door de subsidie perikelen.

Mijn visie op het geheel blijft de tweedeling collectie en huisvesting. Het museum Kempenland is niet gebonden aan de kerk, het heeft al andere huisvesting gehad in het verleden en in de toekomst is dat ook niet onmogelijk. De talrijke leegstand in Eindhoven, soms tijdelijk opgevuld door de stichting ruimte, geeft mogelijkheden genoeg die voor het museum en het tot zijn recht komen van de collectie wellicht veel beter kan voldoen dan de Steentjeskerk. Ik noem met name het bedrijfspand van Schellens of de oude luciferfabriek met aanpalende gebouwen. Maar dat is huisvesting, een deel van het probleem. Laten we bedrijfskundig naar de jaarrekening kijken.

We lichten er uit de huisvestingskosten, salariskosten en collectiekosten, opbrengsten en subsidies. De gemeente subsidie bedraagt ca; 480.000 euro en van derden komt nog eens 36.000 aan subsidie. Ruwweg de helft van het subsidiegeld gaat op aan de salarissen van 9 man op de loonlijst. Part-timers en full timers dwars door elkaar. De helft van de salariskosten is voor de directiesalarissen. Toch verdienen directeur-conservator Tholen en zakelijk directeur van Vliet geen topsalarissen. Wellicht hebben ze een parallelle stroom inkomsten uit de onkosten doch dit uit zich niet in de jaarcijfers. De huur van de Steentjes kerk bedraagt ca. 38.000 euro. Aan opslaglocaties is men ca:20.000 kwijt verdeeld over Vonderweg en Ruysdaelbaan. Volgens van Laarhoven is dit merendeels opslag van museuminrichting (wandjes vitrines e.d.). Dan de dagelijkse routine. Een museum is wat het is, een instelling die een collectie beheert, onderhoudt, uitbreidt, in stand houdt. Onderzoek pleegt naar herkomst, gebruik, etc. kortom een verhaal maakt rond het object. Als laatste maar dat is eigenlijk geen hoofddoel is het openbaar maken van de collectie, sterker nog vaak wordt dit als grootste euvel gezien. Het betekent een ruimtebehoefte die openbaar is en aan de eisen voldoet. Toiletten, koffie e.d. vitrines, meubilair, uitleg, catalogi, bewaking, klimaatbeheersing kortom een aanlag op het budget.

De opbrengsten uit entree en souvenirs dekken vaak maar een deel van die kosten. Maar het bezoek geeft wel de zinnigheid van het bestaan van de collectie aan, vaak ook komen donaties en schenkingen van bezoekers die door het bezoek een band krijgen met het museum en de collectie. Voor Kempenland dat ver uit het centrum ligt betekent het bezoek een aparte trip, de naastgelegen coffeeshop en kantoorgebouwen geven het museum geen plekje in de ruimte. Het nodigt niet direct uit en dat uit zich ook in de cijfers.

Uit entreegelden komt een goede 6000 euro per jaar en uit de museumjaarkaart komt nog een bijdrage van ca 3600. Het is niet eens genoeg om de accountant en salarisadministratie te dekken. Die 10.000 Euro komt van bezoekers die de 10 jaarlijkse wisseltentoonstellingen bezoeken, de vaste collectie heeft hier en daar wat hoekjes, maar eens terugkomen als bezoeker om iets nog eens te bekijken, het nodigt niet echt uit. Om die bezoekers uberhaupt binnen te krijgen wordt veel geld gespendeerd, ik noem 13.000 aan kosten voor porti en telefoon en maar liefst 41.000 voor drukwerk, catalogi en affiches. Gelukkig zijn de bezoekers zo vriendelijk om aandenkens aan hun bezoek te kopen. Boeken, kaarten, kommetjes, bekers, het vind voldoende aftrek bijna 15.000. Naast wat incidentele opbrengsten moet het museum het hier mee doen. Het meest bekaaid komt de eigen collectie er van af, aan onderhoud en restauratie is nog geen 1300 euro besteed.

Het hebben van een beperkte ruimte waardoor veel wisselexposities nodig zijn, is een probleem dat meer instellingen in de stad hebben. Het stedelijk van Abbe Museum heeft midden jaren 90 hetzelfde onoverkomelijke probleeem. Besloten wordt door het stadsbestuur om dit museum flink uit te breiden. Die uitbreiding kost door alle perikelen er omheen veel meer dan gewenst of noodzakelijk was en legt het cultuurbudget van de stad voor jaren lam. Door een nieuwe directeur ook nog te veel speelruimte te geven komt er van een vaste expositie van de eigen collectie maar weinig overeind, maar het stadsbestuur wikt en weegt en blijft het museum van Abbe alle ruimte geven. Die ruimte komt van andere instellingen en een aantal kost dit de kop.

Doordat je ook bij het opzeggen van subsidies een soort van opzegtermijn hanteert krijgt in 2010 Kempenland de subsidie nog doorbetaald. Halverwege het jaar start zij met een van de laatste wisseltentoonstellingen “Stik Maar”. Een beetje amateuristisch in elkaar geplurkt maar met hele leuke elementen zoals een garnituren /naai winkeltje uit vervlogen tijden. De tentoonstelling vangt aan met een waslijn met wasgoed. Zichtbare fout zijn de talloze vouwen in het wasgoed. Het beeld klopt direct al niet, zo vanuit de kast aan de waslijn. Totaal resultaat is een expositie die eigenlijk permanent zou moeten zijn. Het textielverleden van Eindhoven hoort in dit museum. In 2010 wordt ook aan de stoelpoten van directeur-conservator Tholen gezaagd, hij moet het veld ruimen, zeer tegen de zin in van “de vrienden van het museum”. Van Laarhoven zag als redding van het museum een fusie met HOME het historisch openlucht museum. De fusie is er gekomen, dat wil zeggen van een fusie is geen sprake. Kempenland wordt opgeslokt door HOME.

In 2011 wordt er nog gestart met een expositie “vreemd in Eindhoven”. Een dure expositie zonder veel bezoekers en met wederom sporen van amateurisme. Ook zakelijk directeur van Vliet moet het veld ruimen. Als op februari 2012 het museum “definitief” sluit komt de ruimte leeg te staan met nog een enkele expositie in de wintermaanden van 2012, voor de jaren erna is geen plan. De collectie wordt verder opgeslagen, is beschikbaar voor uitleen (aan andere musea). De aanwezige financiële reserves van Kempenland zijn weg. Op de laatste goedgekeurde jaarrekening is het verdwenen. Maar geld lost niet op. De ouderenpartij OAE in Eindhoven stelt terecht vragen aan het college. Of zij het naadje van de kous te weten komen, wie zal het zeggen. Meestal slaagt het college erin met wat sopantwoorden de handen te wassen.

Kortom Anno 2012 hebben we een gebouw zonder bestemming en leeg. Aangewezen als trouwlocatie zal dat ook wel geen succes worden. Het is een rijksmonument, de slopers staan niet op de stoep, maar de bewoners zijn er ook niet welkom meer. Een opgeslagen collectie met veel door de bevolking gedoneerde elementen is ook niet bekoorlijk voor de collectie, verval zal aanmerkelijk zijn. Een mislukte fusie, die een overname werd waarbij het oorspronkelijke Kempenland werd geleegd en afgestoten. Volkomen onnodig komt zo 98 jaar na het idee voor een museum een roemloos eind voor Kempenland. Veel musea in Nederland vrezen nu voor hun bestaan, terecht. Eindhoven is een voorbeeld Een lege dode stad zorgvuldig afgebroken door incompetent stadsbestuur van de laatste dertig jaar. Kempenland is niet het eerste geval en zeker ook niet het laatste. Na het oude stadhuis, sluiting van Evoluon, sluiting vogeltjesmuseum, het niet herbouwen van het Philipspalviljoen van Le Corbusier, enorme leegstand, moeizame herinrichting Philipsterreinen, nodeloze hoogbouw, te weinig werk voor mensen die het met de handen moeten verdienen, onaantrekkelijke pleinen, en tot slot de sluiting van Kempenland is het wachten op de volgende miserabele stap. Hij is niet ver weg. Gelukkig is het tij te keren. Dan hebben we wel nieuwe verkiezingen nodig en wijsheid bij de dan de vormen coalitie.

Voor de mensen die mij en of Theo Beenen al langer volgen is het geen geheim meer dat de situatie rond de Eindhovense fractie van Trots op Nederland de gemoederen nogal bezig houdt.

Politiek gezien heb ik in mijn jonge (Haagse) jaren op verschillende partijen gestemd. Puur gekeken naar het partijprogramma en de mensen er achter. Zoals velen kwam ik vaak bedrogen uit. Veel beloftes maar na de verkiezingen trok het op niks. Hoewel ik op verschillende partijen heb gestemd ben ik een echte liberaal. Dat betekende wel dat ik niet op de VVD kon stemmen want naar mijn bescheiden mening is het partijbeginsel nauwelijks meer liberaal van karakter, laat staan het verkiezingsprogramma. Bij de lokale verkiezingen had ik het altijd wel makkelijker dan landelijk. Het waren veelal lokale partijen, met uitsluitend lokale issues die mijn stem kregen. Een aantal jaren geleden toen Ad Pastoor met zijn Leefbaar Eindhoven begon hoefde ik in het stemlokaal niet lang te peinzen.

Na die voor Leefbaar Eindhoven (LE) succesvolle verkiezingen (binnenkomer met zeven zetels) , heb ik ze daar per mail mee gefeliciteerd. Gevolg was dat LE mijn emailadres had en toen de fractie het idee had om een denktank in Eindhoven te beginnen, werden vele anderen en ik uitgenodigd om mee te denken. Na een introductieavond heb ik een aantal malen een denktank vergadering bijgewoond. De denktank werd echter geen succces en het immer opspelende issue dat denktankleden ook partijlid moesten worden stond mij helemaal niet aan. Echter nog voor ik mij terug kon trekken, werd de tank al opgeheven. Van de ideeën weet ik nog dat er notabene van uit de fractie het idee was gekomen om een bus te laten rijden door de stad, met als halteplaatsen de plekken waar de partij iets voor elkaar had gekregen. Waar die bus had moeten stoppen, is nog altijd een raadsel.

Vele jaren weer niet actief mij ergens mee bezig gehouden waar het om politiek ging, als er al een reden is om dat wel te doen dan is het echt om voor het land of stad iets te doen. In 2007 was ik aangestoken door het Verdonk virus, omdat voor de eerste keer in de geschiedenis een lijstkandidaat meer stemmen had gekregen dan de lijsttrekker. Dat is heel bijzonder omdat de lijstrekker ook gekozen wordt door mensen die wel op een partij maar niet op een persoon stemmen. Van het een kwam het ander en ben ik actief betrokken geraakt bij de bouw en inrichting van een Eindhovense afdeling. Of het nu de vijfde, zesde of zevende sloot is geweest waarin ik mij bewoog weet ik niet meer, maar ergens is het spaak gelopen op mensen die niet deden wat verwacht werd van hen. Het heeft geleid tot kwaadaardige stukjes in lokale en landelijke pers en heeft onlangs na veel tijd gerek zijn finale bereikt. Trots op Nederland stelt geen prijs meer op medewerking, nou oké dan niet.

Mijn medestrijder op dit vlak, had al enige tijd het webdomein trotsopniks liggen en samen hebben we nu besloten hier iets mee te doen. Hoewel de naam anders doet vermoeden is het geen anti Trots  gedoe, maar duikt de website in een grote leegte. Raden controleren colleges en de kamer controleert de regering. De kamer en de raad worden door de burger gekozen. Eens in de vier jaar kunnen we dat opnieuw doen, of bij uitzondering vaker. De kiezer bepaalt zijn stem aan de hand van prestaties in het verleden, de stemwijzer, campagnes debatten etc. Maar met het terugkijken naar het verleden schort het een beetje in de informatievoorziening. Om dat gat te vullen is er trotsopniks. Een bonte verzameling van ca. 9800 raadsleden  en straks ook nog 150 kamerleden en hun doorlopende prestaties. Een enorme klus natuurlijk voor onze 4 koppige redactie en wel enthousiast begonnen maar nog verre  van het niveau waar we willen zijn. We zijn begonnen met eenmans en tweemans fracties te schouwen en uiteraard eerst in onze thuisomgeving Eindhoven en later Arnhem en Den Haag. En nu gaan we verder de breedte en de diepte in, maar zoeken daarvoor nog enthousiaste mensen in de te volgen gebieden.

Aan die mensen stellen we niet al te zeer hoge eisen. Je moet interesse hebben in de (lokale) politiek. Je moet de bereid zijn om er eens goed voor te gaan zitten en geen specifiek rode, groene, blauwe, paarse, oranje of groene bril ophebben. Waar je naar moet kijken is min of meer ALLES. Iedere stap van een politicus is het volgen waard. Doordat ook niet iedere gemeente gelijke regels hanteert is het ook niet doenlijk een receptje af te geven. Dat voorkomt ook weer dat politici zich daar naar gaan richten. Moties indienen is een ijkpunt maar ook niet meer dan dat.

Een kleine eenmansfractie die enig indiener is van een motie die desondanks wordt aangenomen, scoort natuurlijk hoog, als die motie ook nog inhoudelijk is. Alleen maar meeondertekenen scoort natuurlijk laag, zeker als je als de motie passeert niet eens aanwezig bent. Een stortdouche van schriftelijke vragen, die nergens over gaan zit ook niemand op te wachten. Als je inhoudelijk niet veel verder komt als “is het college op de hoogte”en “is het college met mij van mening” telt niet zwaar aan, zeker niet als het college al klaar is met de antwoorden “ja , wij zijn op de hoogte”en “neen, wij delen die mening niet”. Stemmen tegen je eigen programma in en geen kennis van de materie scoren ook zwaar negatief, net als declaratiegedrag en stilzwijgendheid. Kortom heel complex en zeker niet iets waar je als politicus op kunt anticiperen. Als je als politicus geloof, overtuiging of anderszins met je meesleept, kan dat nadelig voor je uitpakken als je het niet gebruikt als een benaderwijze van het geheel maar je beperkt tot die issues die direct je geloof, overtuiging of anderszins tot onderwerp hebben. Protesteren tegen onze gepubliceerde visie mag dan weer wel, hoe meer hoe liever.

Ben je enthousiast geworden en wil je meedoen, mail dan onmiddelijk naar trotsopniks@gmail.com. Ben je een internetgoeroe en vind je onze website maar niets qua opbouw, dan geven we je de hand. Trotsopniks maakt geen lijst voor ze de afmetingen van het schilderij kent. Dat zou een enorme rem betekenen op de creativiteit. Het is de reden dat we met een mager Dreamweaver template zijn begonnen en ondertussen al 4 genestelde templates hebben door de vele scriptjes. Wil je echter meewerken aan de opbouw naar een website die zijn weerga niet kent, dan geldt het mail adres ook voor jou. Inkomsten uit de website hebben we niet en derhalve is iedere arbeid vrijwillig en zonder vergoeding, ook voor ons.

De grootste beloning ligt in het verwezenlijken van het realiseren van een website die in een grote behoefte voorziet en die de politiek opstuwt.

Op Twitter kun je ons volgen als Die2ehv en trotsopniks en onze website heet natuurlijk www.trotsopniks.nl

Het is alweer een jaar of twee geleden dat Trots op Nederland afdeling Eindhoven een onderzoek deed naar de punten die leefden onder de Eindhovense bevolking. Dit onderzoek zou de basis moeten vormen voor het verkiezings- en partijprogramma van die afdeling. Onze adviseurs voerden direct de oostelijke randweg op en de directe weg van Eindhoven naar Lommel. Deze punten zijn later om verschillende redenen weggelaten uit het programma.

Voor zomaar een stelling dat die wegen er moeten komen vind  je zeker bij mij een tegenstander op het pad.
Niet dat ik tegen filebestrijding ben, of vind dat er geen oplossing moet komen. Het tegendeel is waar, maar er zijn meer belangen, dan alleen die van aan de route liggende bewoners, of verkeersdeelnemers. Het zuidoosten van Eindhoven is juist een van die gebieden die we met zijn allen zo veel mogelijk met rust dienen te laten, en voor we iets kiezen dat wellicht in eerste instantie de minste weerstand oplevert maar waar we later veel spijt van gaan krijgen, is goed nadenken hier de enige juiste boodschap.

Gedurende 2 jaar  heb ik de N69 mogen betrekken in het woon-werkverkeer. Nu ben ik geen 9 tot 5 man en heb het traject dus gereden op verschillende tijdstippen. Mijn algemene indruk is dat de N69 een heel prettige weg is die mij des morgens al in een goed humeur brengt. Vooral als de zon schijnt, geeft het Valkenswaardse centrum zo’n kustweg naar St.Tropez gevoel. Wat betreft drukte en oponthoud viel het om een uur of 7 reuze mee. De drukte zat eigenlijk in tegenovergestelde richting waar vele Belgisch-Limburgse grenswerkers op weg zijn naar Eindhoven. Ik heb ze wel eens geteld, die rood met witte nummerplaten en ruim 2/3 van de tegenliggende auto’s kwam uit Belgie. Hoewel het goed druk is aan die zijde van de weg, zijn er overigens in de vroege ochtenduren nauwelijks problemen. Rijd je het stuk na 10 uur, dan loopt de reistijd flink op in beide richtingen en op sommige momenten staan de dorpskernen van Aalst en Valkenswaard vol wachtend verkeer. Een onwenselijke situatie.

Wat is de oorzaak hier nu van? Mij is gebleken dat er 3 hoofdoorzaken zijn aan te wijzen.
Ten eerste het voetgangersoversteeklicht in het centrum van Aalst. Dit licht wordt bediend door voetgangers en fietsers die willen oversteken. Het doorkruist hiermee de matig aanwezige cadans tussen de verkeerslichten aan het begin en eind van de kern volledig. De doorstroming is ver te zoeken, het verkeersaanbod aan de lichten groeit harder dan de doorstroming toelaat met als gevolg filevorming in en vóór de kern.
Ten tweede is dit de zelfde situatie maar dan in de zo mogelijk nog drukkere Valkenswaardse kern.
Ten derde,  dit keer vooral in de richting van Eindhoven, het afwikkelen van het openbaar vervoer vanaf de busbaan. Regelmatig valt hierdoor een groenlicht periode voor het overige verkeer weg, met als gevolg filevorming op het stuk tussen Aalst en Waalre.

Tot zover de situatie overdag. In de avondspits, als alle scholieren, forenzen afkomstig uit Valkenswaard en  de grenswerkers zich weer naar huis spoeden ,is het aanbod van verkeer enorm, daarbij zijn de winkels nog open en het winkelend publiek is ook in aantal toegenomen. Meer overstekers dus ook en regelmatig staat het verkeer vast van de kerk in Waalre tot aan de Markt in Valkenswaard.

Een en ander wordt nog extra versterkt door beide verkeerslichten aan begin en eind van de markt.
Deze zijn zodanig ingesteld dat N69 verkeer dat de markt oprijdt, bij het afrijden van de markt weer mag stoppen. Ook, en dat mag zeker niet vergeten worden is het verkeerslicht aan de Geenhovensedreef in Valkenswaard. Als het licht allang groen is op de N69 zie je altijd nog snel roodrijders de Geenhovensedreef afkomen. Hoewel het zelden tot een ongeval leidt, komt het niet ten goede aan de groentijd voor het N69 verkeer.

Vrachtverkeer
Voor doorgaand vrachtverkeer richting Lommel is het overigens absoluut niet nodig gebruik te maken van de N69. Maar ze doen het wel. Als we de google route planner gebruiken bemerken we dat rijden via de A2, gerekend naar de Markt twee minuten extra kost. Doorgaand verkeer kan ook via de rondweg in Valkenswaard en komt dan bij de rotonde aan het eind van Valkenswaard weer op de weg. Uiteraard geldt deze berekening voor personen auto’s die op de A2 120 km kunnen rijden en daardoor weer wat tijd goed kunnen maken. Voor de vrachtwagen geld dat niet, maar de truckers houden maar zeer weinig rekening met de lange wachttijden door filevorming. Naar borden kijken ze ook al niet meer schijnt het, want op het verkeersplein Leenderheide is de weg naar Valkenswaard toch echt via de A2 aangegeven. Bij de rotonde in het zuiden van Valkenswaard staat ook duidelijk de route naar Eindhoven aangegeven en die is niet door de kernen.
Voor doorgaand verkeer is dus een alternatief en zeker met de uitbreiding van de A2 naar 3 rijbanen tussen Leenderheide en Valkenswaard een heel goed alternatief.  Truckers moeten dit niet opvatten als een belediging.
Minder dan jullie maar nog vaak genoeg maak ik van de weg gebruik en een ruim deel van mijn tijd ben ik bezig fouten en opzettelijke onjuiste gedragingen van medeweggebruikers te ontwijken. Meestentijds zijn dat gewoon personenwagens, maar inderdaad heb je er ook truckers bij zitten die het niet zo nauw nemen met geboden en verboden. Neem maar het tijdelijke verbod voor vrachtwagens om gebruik te maken van de oprit naar de A67 richting Den Bosch. Dat verbod was ingesteld door de enorm korte invoegstrook. Dagelijks gingen vrachtwagenchauffeurs hier bewust in de fout.

Onze Vlaams Limburgse vrienden mogen wij ook niet vergeten. Onder andere Kleine Brogel, Kaulille, Bocholt liggen allen in een wat afgezonderde Belgische hoek. Om vanuit de genoemde woonplaatsen naar bijvoorbeeld Turnhout te reizen is het bijna onvermijdelijk over Nederlands grondgebied te gaan. Ze hebben dan de keus uit twee alternatieven. De ene leidt over Budel naar de A2 en dan de A67 via Eindhoven of de andere binnendoor via Achel, Borkel en Schaft, Bergeijk, Eersel en dan verder via de A67. Voor de Limburgse Vlamingen is een zuidelijke variant een uitkomst.

De varianten algemeen
In vele varianten voor een gewijzigde N69 zien we vrachtwagenverboden ingesteld. Er is geen enkele reden echter om dat niet nu al te doen. Alleen bestemmingsverkeer Waalre en Aalst via de N69. Valkenswaard en verder via de A2.  In omgekeerde richting Valkenswaard via N69 en Aalst-Waalre via A2.

De oostvariant
De oostvariant kent vele subvarianten, ze zijn alleen bedoeld om de N69 binnen de kernen van Valkenswaard en Aalst-Waalre te ontlasten. De varianten hebben met elkaar gemeen dat ze het landschap oostelijk van deze plaatsen doorklieven en aantasten en nog steeds dicht bij de kernen liggen. Ze verleggen het probleem van de kernen naar het oosten en een voordeel voor het doorgaand verkeer is er niet echt. Het Valkenswaardse industriegebied is dan zelfs beter bereikbaar via de A2 variant.

De zuidvariant
Kent ook een drietal subvarianten.
Een ervan is al eerder genoemd als ontsluitingsroute naar Turnhout voor het Belgisch- Limburgse verkeer.
Verbetering van de weg N397 naar Eersel met ondertunneling, of verdiepte ligging bij de kernen van o.a. Bergeijk.
Een andere loopt goeddeels over Nederlands gebied ten zuiden van Luyksgestel naar de A67. Plaatselijk is de te realiseren aansluiting op de A67 al bekend als de “illegale” op- en afrit Reusel. Verkeer vanuit bv Bladel en Reusel maken veelvuldig gebruik van de vroegere wegen naar de douaneplaats.

Als we Google maps’ satelliet beelden gebruiken zien we dat de zuidelijke variant naast kort (ca. 11 km) en dus goedkoop is, ook de minst landschappelijke schade toebrengt. Daarnaast is het een prima ontsluiting van de Belgische provincie Antwerpen voor Belgisch Limburg. Ook ligt de weg deels op Belgisch grondgebied en dat betekent in Nederland minder procedures voor onteigening, een snelle realisering is dus mogelijk.

Kortom, ik ben er uit, ik ga voor Zuid in combinatie met de route via de N396 en de A2. U ook?

Met dit artikel wil  ik aan tonen dat “Made in lage lonen landen de” Nederlander nauwelijks voordeel oplevert.
De eerste stelling hiertoe is dat verkoopprijs allang geen directe relatie meer heeft met de kostprijs. Een bekende bedrijfskundige grap. De verkoopprijs wordt bepaald door wat de consument voor een product over heeft. Uiteraard moet dat natuurlijk wel hoger zijn dan de kostprijs, maar het aloude kostprijs+ heeft allang in onze economie zijn betekenis verloren. Op verschillende manieren probeert men een maximale verkoopprijs te achterhalen. Dit kan door marktonderzoeken, de goede gok, kijken wat concurrerende producten kosten etc. Prijselasticiteit bestaat, maar meer aantallen verkopen, bij een lagere prijs is geen garantie dat er ook meer omzet wordt gehaald. Immers  zij die wel meer wilden betalen, betalen nu ook minder. Om de laatste centjes uit de koper te peuren wordt de prijs zo hoog mogelijk gehouden. Zij die dan van koop afzien kunnen op alternatieve manieren bediend worden, zoals met uitgeklede producten of via plakmerken of op talloze andere manieren.

Voor ons is dat niet zo van belang. Voor een ondernemer is er een kostprijs en een verkoopprijs. Het verschil tussen die twee is zijn marge, zijn winst. Uiteraard is men uit op winstmaximalisatie. Met andere woorden het verschil tussen kostprijs en verkoopprijs moet zo groot mogelijk zijn. De verkoopprijs was al bekend, dit was het maximaal haalbare in de markt. Om de winst te kunnen maximaliseren wordt dan uiteraard naar de kostprijs gekeken. De inkoopafdelingen komen onder druk te staan grondstoffen en halffabrikaten  tegen een lagere prijs in te kopen en de productiekosten kunnen omlaag door meer efficiëntie in de productie. Bij dat laatste loopt men vaak aan tegen het uurtarief van medewerkers. Als arbeid in Nederland het dubbele kost van het uurloon in Oost Europa en het vierdubbele van dat in China kan een grotere marge worden bereikt door deze arbeid daar in te schakelen. Dit moet dan wel opwegen tegen de hogere transportkosten, maar vaak doet het dit dan ook. En zo komen vele producten uit zg lage lonen landen.

Het voordeel voor de consument of professionele koper is miniem. Immers de insteek was de marge te vergroten, al zal in veel gevallen dit soort producten iets goedkoper zijn dan producten gemaakt in het eigen land. Wel geeft een hogere marge meer speelruimte om als het moet in prijs te dalen, maar het was niet de insteek in vele gevallen. De klant krijgt nu een product dat in een “laag loon land” is gemaakt. Niet zelden is de kwaliteit een stukje tot een stuk minder. Dit komt omdat “ons“ kwaliteitsdenken nog niet is overgewaaid. Bekende merken stoppen veel effort in het verbeteren van het kwaliteitsdenken, zodat u gerust er op kunt vertrouwen dat A-merken een betere kwaliteit bezitten dan lokaal in China geproduceerde artikelen zonder al te veel westerse controle.  Ook wordt dit tegenwoordig meer en meer vermarkt. Een voorbeeld daarvan zien we op de Freecom MediaPlayerXS. Op de zijkant van de doos staat German Technology, made in china. Een ander voorbeeld is de KPN Experia Box, niet onbekend bij snelle internetters. Hier staat op de doos Designed in Europe. Made in PRC (Peoples republic of China).   Vaak worden hier gearriveerde mindere producten niet weggegooid, en al helemaal niet teruggestuurd. Er is altijd wel een opkoper te vinden die weer levert aan low budget winkels. Het is echter niet de essentie van dit artikel.

Wat wel de insteek is, is dat arbeidsplaatsen hier verloren gaan, zonder dat van eenvoudige herplaatsing van arbeidskrachten gesproken kan worden. Het gaat vaak om vrij eenvoudige werkzaamheden waarbij veel vergelijkbaar werk is voorgegaan richting lage lonen landen. Met vrij eenvoudige werkzaamheden bedoel ik die werkzaamheden waarbij men in acht neemt dat een periode van leerling tot volwas niet langer duurt dan ca: 2 jaar. Na die twee jaar is de arbeider gepokt en gemazeld in zijn werk en veel groei zit er dan niet in. Hierdoor ontbreekt de noodzaak ervaren mensen met meer dan 10 jaar ervaring in te zetten. Iemand met twee jaar ervaring kan het net zo goed en is in functiejaren natuurlijk goedkoper. Te oud voor werkzaamheden is dan ook een zeer relatief begrip. Voor werk in supermarkten ben je met 21 al vaak te oud en boven de veertig is instroom sowieso zeer moeilijk. Mensen die hun werk verliezen doordat fabrieken verplaatst worden naar bijvoorbeeld Polen of China zullen dan ook langer verkeren in een werkloze positie en een uitkering genieten.

Dat uitkeringsgeld moet ergens vandaan komen en u raadt het al, of je dit nu haalt uit hogere belastingen op ondernemingen, de grote salarissen meer aanpakt dan de lagere. Uiteindelijk wordt het door de consument betaald. In feite moet je deze kosten op tellen bij de producten die vroeger wel en nu niet meer in Nederland worden gemaakt. Daar de kosten van het product lager werden maar de verkoopprijs niet komen de kosten uiteindelijk als extra op uw bordje.

Nu moeten we niet direct een vinger wijzen naar de  uitkeringen. Dat zijn slechts een deel van alle kosten rondom werkloosheid. Alle mensen die van overheidswege zich bezig houden met het pogen mensen weer aan het werk te krijgen of met de uitkeringen zelf kosten ook geld. Geld dat je in feite ook weer aan het product moet toevoegen.  De mensen met een uitkering hebben ook minder te verteren en dat zie je aan hun bestedingspatroon. Of ze gaan op de oude voet verder en belanden in de schulden, tot soms zeer diep, of ze zetten de tering naar de nering en kopen noodzakelijke producten eerder bij low budget kanalen. Dit geeft dan weer een versterkende werking in de vraag naar die producten waarvan we er eigenlijk zo min mogelijk moeten hebben.

Veel landen die de negatieve effecten hiervan zien proberen de eigen markt te beschermen door importheffingen.  In feite is dat niet om de eigen producten te beschermen maar om de eigen economie te beschermen. Binnen de Europese Unie hebben we naast een vrije interne markt, waarin we ook veel lage lonen landen hebben, inmiddels ook zulke maatregelen. Een voorbeeld ervan is dat ieder product in een land moet worden gebracht met beschrijvingen van de taal in dat land. Waar een vertegenwoordiging zit is dat vaak niet zo’n probleem en anders hebben we nog de Babelfisch vertalingen die dat omzeilen. U weet wel, het Nederlands dat zo krom is als maar kan zijn.  Daarnaast vind Nederland het natuurlijk ook prachtig dat, dat spul allemaal hierheen komt, immers de Rotterdamse haven en Schiphol zijn de economische peilers van het moment. Evenwel raken daardoor wel onze wegen verstopt en kost het filerijden ONS miljarden per jaar.

Kijk je echter verder dan je neus lang is, zoals hier boven betoogd, kom je dus al snel bedrogen uit. Een groot deel van de mensen die door de Nederlandse ondernemingen buitenspel zijn gezet, zijn mensen die uit eerdere winstmaximalisatie bewegingen hier naar toe zijn gehaald. Zij die wij allochtonen noemen . Niet alleen de laag opgeleide Nederlander heeft dus een probleem, ook zij die hier naar toe zijn gehaald om werk te verrichten tegen minimale lonen, behoren nu in grote getale tot onze arbeidsreserve, met alle gevolgen van dien.

Je kunt gaan kijken in “lage huren gebieden” hoe groot de invloed is van de vertrekkende organisaties op onze maatschappij, maar een mooier beeld krijg je als je rondspookt op Strijp-S  of andere verlaten Philips terreinen in en rond Eindhoven. Als je in zo een hal staat en op de grond zie je talloze gaten waarop vroeger de werktafels waren vast gebout en hoeveel mensen dan weer bezig waren met die talloze producten waar “made in Holland op stond zie je pas goed de enorme impact van het verhaal.

Kortom, het werk is veelal verdwenen en de producten die we kopen zijn in kwaliteit hooguit gelijk of minder, maar we betalen er alles bijeengeteld een hogere prijs voor. Tijd om je daar veel zorgen over te maken krijg je niet in een stad als Eindhoven. Nu al  is bekend dat Philips Medical systems lonkt naar Rusland en is ook van plan daar het ontwikkelwerk te doen , zodat ook hoger geschoold personeel binnenkort uitgerangeerd is. Eindhoven presenteert zich als derde economie binnen Nederland (na Amsterdam en Rotetrdam) een kenniseconomie. Ze profileert zich tegen hoge kosten als Design stad en als stad van Technology. In die setting probeert het stadsbestuur de handen opeen te krijgen voor o.a. 3 nieuwe scholen voor het VMBO onderwijs. Een voorzichtige conclusie is dat de werkelijkheid dus niet bij de ambitie past. Iets dat misschien nog niet bij het stadsbestuur is doorgedrongen maar al wel in de zg achterstandswijk Woensel-West . Daar stelde een wat oudere vrouw tijdens een debat voor de gemeenteraadsverkiezingen aan de aanwezige politici de simpele vraag ” Waar zijn de bazen gebleven”. Die avond kreeg ze geen antwoord, ik mocht niet meedoen, maar sindsdien spookt de vraag wel door mijn hoofd. Waar zijn de bazen? Economie van de koude grond, maar een waarheid als een koe.

“Gemeenten kochten die zorg soms zo goedkoop in,dat de kwaliteit ervan onder de maat was,” werd er getwitterd en besproken naar aanleiding van de laatste successen van Agnes Kant.

Mijn Twitterreactie

Bullshit. Ze kunnen gewoon niet specificeren wat ze willen en zijn dan niet tevreden met wat ze krijgen.

Maar wat bedoel ik daar nu mee?  Wel de Europese Aanbesteding heeft tot doel iedereen in de gemeenschap gelijke kansen te geven. Daartoe worden offerte aanvragen (Quotation Requests) centraal gepubliceerd en iedereen wordt in de gelegenheid gesteld een aanbieding te maken. Uiteindelijk wordt dan de meest economische gekozen. Helaas zien we het maar al  te vaak fout gaan. Of het wordt vele malen duurder dan oorspronkelijk gedacht of zoals de uitdrukking is “de kwaliteit onder de maat”

Het begint met de offerte aanvraag. Daarin moet staan wat ik wil hebben, wat er niet in staat wordt niet aangeboden want dat werkt prijsverhogend. Zij die toch door kennis en ervaring in hun offerte essentiele delen opnemen die niet in de aanvraag zaten worden gestraft omdat zij niet de meest economische aanbieding hadden. Wil je er ondanks dat toch op ingaan, dan moet je alle partijen de gelegenheid bieden hun offerte aan te passen. Zo wordt aanbesteden niet alleen tijdrovend, je verspreidt de toegevoegde waarde van ondernemingen over anderen heen. Heb je dus concurrentie voordeel doordat je gewoon beter bent, je prospect verspreidt dat wel even, weg voordeel. Dus alleen aanbieden wat er wordt gevraagd en vooral niet meer, ook al beoordeel je de vraag als onvoldoende gespecificeerd.

Dat was 1 kant van het verhaal. De andere kant ligt nog steeds bij de vraagstelling. De inkoper moet kunnen inkopen, dat wil zeggen dat hij het spel tussen verkoper en koper moet kunnen spelen zonder precies alle inhoudelijke details te kennen. Dat wil niet zeggen dat er niet inhoudelijk naar de vraag en het aanbod moet worden gekeken, maar dat dit niet door de inkoper gedaan wordt, maar door vakspecialisten. Vaak zijn de vakspecialisten ten dienste van de inkoper, niet de meest volmaakte vakspecialisten. Die vind je overigens weer vaak bij de aanbieder. Zelf heb ik de rol van inkoper bij een ingenieursbureau mogen spelen met de ondersteuning van veredelde schoolverlaters. Geen pretje af en toe en heel boze aanbieders, die soms ondanks meer dan 60  jaar ervaring in het vakgebied gedwongen waren de meest onzinnige dingen aan te bieden.

Inkoop is dus een spel waarbij je naast het beheersen van de handelstechnieken ook een meester moet zijn in het laveren tussen de kennis aan de vraag en aanbodkant. Bij Europese Aanbesteding is dat niet mogelijk. De inkoper heeft nog slechts folkloristische taken en moet varen op eenzijdige kennis aan de vraagkant.

Gevolg: kwaliteit onder de maat en vreselijk uit de hand lopende projecten.

De oplossing is zeer eenvoudig. Geef de macht van het inkopen weer aan de inkoper en controleer de inkoper op vriendjes politiek.

Het zal de kwaliteit ten goede komen, al zul je niet altijd “de goedkoopste”oplossing hebben.

Vrienden, lezers

Jullie weten dat ik politiek gezien wat minder aan de zijlijn sta tegenwoordig en mij derhalve verre houd van commentaar op ons aller internetpeiler Maurice de Hond. Ik wil niet naar voren komen als een slecht verliezer, immers het aantal geprognotiseerde zetels kan niet veel verder zakken.

Vandaag mocht ik echter mijn medewerking verlenen aan een onderzoekje van zijn site peil.nl.
Bij de eerste vraag dacht ik al oei oei oei. Want onduidelijke vragen geven onduidelijke antwoorden waar je niets mee kunt.

Wat vindt u van het rapport Davids? Nou ik vind het lettertype wel mooi, dacht ik en dacht dat het niet erger kon. Maar dat had ik gedacht.
Even klikken op de foto, voor een grotere, als je het niet lezen kunt.

Wat had Balkenende moeten zeggen?
Nou ik vind dat hij niets had moeten zeggen!
Dat antwoord staat er bij, of niet soms?

Maar het wordt nog leuker.

Deze vraag wekt de onterechte indruk dat Trots stemmers Wilders stemmers zijn die niet op Wilders kunnen stemmen. Foute vraag!
Nog maar een

Zeg niet te gauw, t was een vrouw die deze vraag heeft bedacht. Tjonge alles wat wij mis kunnen doen staat er in. Zouden mannen zich nooit ergeren? O wacht eens, kijk eens goed. Nog maar een plaatje en kijk naar het aangevinkte antwoord.

Ik dacht toch echt dat het was…
Dames zitten ook graag droog, heren doe de bril omhoog. Nou moet ie weer omlaag van Maurice….

Omdat de vrouw het graag wil ,
zeiken we nu weer op de bril.

Nou dat was het wel zo’n beetje. Ach eentje dan nog tot besluit.

De meeste losers zitten blijkbaar bij Peil. nl, de mogelijkheid dat geen voornemen is mislukt ontbreekt. Nou mijn voornemen Peil.nl met een korreltje zout te nemen staat nog steeds overeind in ieder geval.
-wordt misschien vervolgd-

zaterdag 7 november verzamelden uit heel het land Trots op Nederlanders
zich in Zuidplas om daar voor de vervroegde gemeenteraadsverkiezingen
campagne te voeren. Omdat op deze dag in Nuland ook gesprekken werden
gevoerd met kandidaatsraadsleden was het Brabantse deel wat
ondervertegenwoordigd. Om half twaalf had ik mijn gesprek er op zitten
en besloot spontaan toch maar even door te rijden. De weergoden hielpen
niet mee op de A12 kwam het water al met bakken uit de hemel naar beneden.

Eenmaal in Zevenhuizen ( deel van Zuidplas) besloot ik wat rond te rijden
tot ik de eerste Trots figuurtjes in hun oranje jassen zag.
Dat was al spoedig en na een korte soms hernieuwde kennismaking
met “Trotsers” uit Amsterdam en Den Haag was ik voorzien van een stapel
folders en eendrachtig bewerkten we alle brievenbussen waar geen nee nee
of ja nee op geplakt was.

De foldertjes lieten we mooi uitsteken zodat je kon zien waar we
geweest waren. Helaas is Zevenhuizen naast een mooi dorp ook een
vreselijk doolhof van woonerfjes. Al snel was ik van het groepje van 5
trotsers al weer iedereen kwijt en steeds botste ik weer op andere
groepjes. Met mijn laatste stapeltje folders en ondertussen iedereen
kwijt, liep ik naar mijn auto en reed het centrum in. Daar botste ik zowat op
de rijdende “Trots” koe die al loeiend de ingang naar de C1000
blokkeerde. Voor de ingang werden weer pamfletten uitgedeeld en roosjes
door mensjes in rode jasjes. Verkeerde partij dus, maar gelukkig onder
het afdakje van de Gall en Gall stond een bekendere oranje delegatie.

Na enige tijd werd ik vanachter begroet door Rita die een andere deur
had genomen en met een groep van een man of twintig liepen we met Rita
door de winkelstraat, waarbij heel wat winkels werden aangedaan naar het
beginpunt van de morgen voor een kopje erwtensoep.

Een geslaagde dag en een goede oefening voor het campagne voeren. De koe
en het busje filecontroleur deed het hem wel in Zevenhuizen. Veel leuker
dan de caravan van het CDA. De SGP had ook een caravan maar die was in
de garage gelaten omdat men vergeten was een auto met trekhaak op te
duikelen.

Ik ben benieuwd hoe het in het Eindhovense zal gaan in de winterse dagen
van februari en maart. Het lijkt me wat ingewikkeld om zelf alle
brievenbussen te vullen, daar zullen we hoop ik wat professionele hulp
bij krijgen.