De woorden uit de titel hebben natuurlijk niet veel met elkaar te maken, toch vielen ze in combinatie uit mijn toetsenbord voor een reactie op een Eindhovens dagb lad blog. Het is natuurlijk helemaal niet grappig om overvallen te worden, maar toch zijn er wat randverschijnselen die in combinatie met mijn humor het woord grappig niet helemaal als onterecht krijgen toegewezen.
Vertel, denkt u dan en dat is mooi want daar hebben wij deze blog voor.
We spreken alweer over een aantal jaren geleden, dat wijlen mijn moeder een hartaanval had gekregen. Als een goede Florence Nightingale (blijkbaar mijn bijnaam in de familie) heb ik mijn moeder dagelijks bezocht, sliep in haar huisje en toen ze weer thuis was haar even op krachten gebracht. Ik deed dat graag en vind het reuze jammer dat het nu niet meer kan. Maar ik verkeerde toen zogezegd als mantelzorghulp in Den Haag in hartje zomer.
Die zomer besloot mijn in Amsterdam woonachtige dochter onverwacht op vakantie te gaan en vroeg mij de plantjes van haar en die bij een vriendin van haar water te geven. Dat had zij aan die vriendin beloofd en kon nu door haar eigen min of meer spontane vakantie niet meer aan de verplichtingen voldoen. Tja, daar zijn dus vaders voor. Aan mij dus de schone taak in Amsterdam aan de andere kant van het land,bij iemand die ik niet ken, nooit gezien heb, binnen te dringen teneinde de plantjes te bewateren. Zoiets staat mij wel altijd tegen, in een vreemd huis.
Mijn Eindhovense dochter kwam oma bezoeken en kon mij direct de reservesleutels van het Amsterdamse hokje van mijn dochter brengen. Daags erna wilde ik snel even tussen de bezoekuren in naar Amsterdam en vond dat openbaar vervoer best een keertje kon. Met lijn 6 ging ik naar centraal en kocht mij daar aan zo’n vreselijke gele machine een kaartje. Helaas werd mijn pincode afgekeken, wie plaatst die dingen zo naast elkaar en een man met krullen begon te roepen dat ik geld had verloren. Ik voelde meteen nattigheid en hield zonder om te kijken mijn ogen gericht op de automaat en hield mijn hand op de pasjes gleuf. De krullebol bleef maarr roepen en begon ook aan mij te trekken. In een onbewaakt ogenblik ben ik toen toch mijn pas kwijt gespeeld. Binnen het kwartier had ik Leeuwarden aan de lijn om te blokkeren, maar ondertussen was al 1000 euro gepind en op het moment van telefoneren werd bij de bank aan de buitenkant nog eens 250 euro gepind. Dat was niet meer te stoppen dus de schade bleef redelijk beperkt tot 1250 euro en de kosten van een retourtje Amsterdam, want het kaartje was ondertusssen ook uit de automaat verdwenen. Aangifte doen moest op een ander station en nam nog al wat tijd in beslag, zodat van Amsterdam niet veel meer terecht kwam.
De volgende dag kwam mijn dochter weer en hebben we nu veiligheidshalve met de auto de tocht naar Amsterdam gemaakt. Ten huize van mijn dochter waren de planten ondertussen in een deplorabele staat. Van de eens zo fiere citroengeranium was niet veel over. Op zoek dan maar naar het huis van de vriendin. Dat huis bleek uiteindelijk in een straat te staan, waar je het liefst de auto mee naar binnen zou nemen. Nadat we de post achter de deur vandaan hadden gingen we op zoek naar de plantjes. We hebben er geen gevonden, wat er in het huis ook stond er was geen plant te bekennen.
Later bleek dat het een grapje was. Moet ik je planten verzorgen? Ja, geef jij mijn plantjes maar water! Een dure grap uiteindelijk, al was de Postbank zo aardig om de 1250 euro uit coulance terug te storten. Volgens hun omdat ik er met blokkeren snel bij was, volgens mij omdat ik stelde dat ik nimmer toestemming had gegeven om meer dan 250 Gulden als dagmaximum te pinnen. Dat had de bank stilzwijgend zelf gedaan. Sindsdien heb ik ook een extra rekening met pasje met een klein bedrag erop en een limiet van 0. Toch koop ik steevast (als) ik met de trein ga een kaartje aan de kassa. met die 0,50 koop je toch wel heel wat ellende af.
Voor de planten van iemand zorgen heb ik sindsdien ook niet meer gedaan, maar mensen die nood hebben aan planten bewaterende hulpdiensten heb ik een tip. Die tip valt op www.3xploeg.com te lezen (menu Ed, dan groene vingers en het stuk over de capillaire hevel opzoeken).
Als afzwaaier op het eind, is nog te vermelden dat de aangifte werd gedaan bij de spoorwegpolitie op het station Hollandsspoor. Bij onze familiestukken zit een foto van een Ploeg (grootvader of overgrootvader of oudoom) in het telegraafkantoor. Volgens mij op het station Den Haag HS, maar het Haagse Gemeentearchief twijfelde of dit inderdaad betrekking had op dit station omdat de raampartijen niet helemaal klopten. Onlangs ontving ik een mail van het Gemeentearchief. De ambtenaar was op het station en nieuwsgierig geworden heeft ie heel het station gescand en de locatie gevonden. Het bleek de ruimte te zijn waar ik mijn aangifte heb gedaan.
Als u dit nu even leest, geef ik ondertussen de plantjes water. (die van mijzelf natuurlijk)