Tijd om eens terug te blikken. In 1992 werkte ik een paar maanden als invaller bij ODME inkoop. Ik kreeg daar voor het einde van mijn contract een telefoontje met het wat vreemde verzoek de sinterklaasviering van de personeelsvereniging op te fleuren als Sinterklaas. Uiteraard zei ik ja, want dat optreden lag na mijn oorspronkelijke contractduur. Uiteindelijk ben ik er zo’n 7 jaar gebleven. Dat Sint optreden was memorabel en wel zodanig dat ik het jaren heb volgehouden. Toch was het de eerste keer nog geen succesverhaal. De plannen waren niet goed. We werden niet op tijd geschminckt en waren dus veel te laat in Eindhoven terug. De kinderen waren moe van het wachten en Sint liet ze ondanks dat onvermoeibaar bij zich komen. ruim 150 kinderen dus alleen het optreden duurde al zo’n drie uur. Het werd steeds warmer in de zaal en mijn baard zakte wat af zodat twee snorren zichtbaar waren, een witte en een bruine.
Om een uur of 6 was het eindelijk gelopen, maar wie denkt dan klaar te zijn had buiten onze directeur Lambert gerekend. Die had nog een zakenrelatie die bezocht moest worden. Strooi de boel maar goed vol zei hij, en dat was tegen mijn Zwarte Pieten niet tegen dovemansoren gezegd. Het huis van de advocaat van de zaak, of eigenlijk het huis van zijn schoonmoeder, veranderde langzaam van luxe woning tot een enorme puinhoop. De kruidnoten lagen echt overal, vooral de platgetrapte op de tapijten zullen later wel veel indruk hebben gemaakt. Nu na elf jaar verbaast het me eigenlijk niets als ze nog ergens kruidnoten in dat huis vinden. Het volgende jaar werd Sint vooraf gegaan door een clownsoptreden en we hadden ondertussen Peels op de Strijpsestraat gevonden, waar we nadien graag terug kwamen. Het tweede jaar ging het prima, al werd een decor ondersteboven gelopen door een paar kinderen. Maar toch duurde het met de ruime kinderschare nog altijd lang. Vanaf het tweede jaar gingen we, vóór we naar de zaak gingen op de Vestdijk, eerst oefenen bij de Veldhovense padvinders. Die hadden er eigenlijk geen budget voor en zo konden we hen ook een onvergetelijke zaterdag bezorgen. Sint zelf leek me vanaf dat tweede jaar op het lijf geschreven, qua rol dan want het bisschoppelijke touwtje ipv riem was vaak veel te kort.
Dat ik veel actieve collega’s had in het verenigingsleven bleek wel, want ook Jeugdwerk Veldhoven diende zich aan, later nog gevolgd door de padvinders in Tongelre. In Veldhoven niet voor Sint maar voor Kerstman. Kan er ook nog wel bij dacht ik. Helaas heeft de kerstman maar verdomd weinig tekst. Yoho en een prettige kerst, tingelingeling. De dame die het pak gemaakt had waarschuwde dat het pak maar vilt was en heel erg koud. Nou hou ik graag van goed voorbereiden en heb ik zogenaamd voor mijn oudere vader een lange onderbroek gekocht. En zo zat ik in mijn lange onderbroek met een kerstman pak aan in Veldhoven tegen het citycentrum aan in een zaaltje bij het jeugdwerk. De kerstman knutselde driftig mee en maakte veel grapjes. Op het einde fluisterde de leidster mij in dat de kinderen op het eind nog een rondje gingen lopen in optocht in het naastgelegen winkelcentrum van Veldhoven, zij en de kinderen zouden het heel leuk vinden als de Kerstman meeliep, maar het hoefde niet als ik niet wilde. Nu als de kinderen het leuk vinden ga ik gewoon mee.
Of het door mijn lange onderbroek kwam weet ik niet maar ik was in het centrum veel extraverter dan gewoonlijk en zo liep ik al klingelend en Yoho roepend voor de schare uit. Kinderen begroeten, handjes geven etc. Bij de groenteboer kregen alle kinderen een mandarijntje en bij een schoenenwinkel kregen ze ballonnen, dus die kinderen hadden de tijd van hun leven. Bij een andere schoenenwinkel waren alleen twee niet onaardige verkoopsters aanwezig, die ook wat van de Kerstman wilden. Die had ondertussen alleen nog maar een echte (overigens heerlijke) Kerstman knuffel over. Maanden lang meed ik het centrum als de pest uit angst herkend te worden. Na 6 maanden moest ik even naar de Blokker en ik dacht dat de kans op herkenning na al die maanden nihil was. Maar toen ik bij de kassa iets zei, sprak een totaal onbekende dame achter mij de magische woorden, “U klinkt net als de Kerstman”. U begrijpt het, Citycentrum Veldhoven is voor mij not done. Nog steeds niet, eigenlijk.
Terug naar de Sint. Om de tijd niet uit te laten lopen kwamen de kinderen van ODME (ondertussen omgedoopt tot Toolex) niet meer allemaal aan bod. We gaven de voorkeur aan een spectaculaire binnenkomst, die inderdaad ieder jaar spectaculairder werd. Abseilen, door het plafond vallende pieten, Sint die door een muur heen reed. En toch, aan alles komt een eind. In 1999 ben ik in Den Bosch gaan werken om dichter bij de Universiteit te zijn. De files op de A2 waren niet goed voor mijn prestaties. Hoewel ik had toegezegd wel Sint te komen doen bij Toolex, was het dat jaar niet meer nodig. Ze hadden een compleet pakket gekocht voor het jaarlijkse personeelsfeest, barbeque en Sint.
Een jaar geen Sint zijn is maar een raar gevoel, dus belde ik voor de Kerst de regelman van Toolex (Ton) op om te vragen hoe het gegaan was. Het bleek een kleine ramp te zijn geweest. De jongen die Sinterklaas had gespeeld, was zoals onze zuiderburen zeggen “voor de mannen”. En zo had Toolex dat jaar een Sint gekregen, met een stem die zo mogelijk nog overdrevener homo was, dan Henk Elsink met zijn “Harm met het harpje”. Sint maakte zich er ook met een Jantje van Leiden vanaf, want hij moest nog naar de IT in Amsterdam na het optreden.
Het was het jaar daarna heerlijk om als Sint weer op het oude nest terug te zijn. Het werd ook alom gewaardeerd. Van één van de kinderen kreeg Sint ook een cadeautje. Omdat de echte Sint weer terug was. Dat cadeautje is het poesje op de foto. Ik weet niet of u het mooi vindt, dat maakt ook niet zo veel uit. Voor mij als Sint is het zoiets als een Oscar. Eentje die al 11 jaar in mijn “prijzenkast staat”. de naam van de gulle geefster is mij helaas ontschoten.