Ik heb onlangs een Senseo koffiezetapparaat gekregen. Dat zelfde ding van een paar blogs geleden, het staat nu bij mij. Compleet met theehouder, de koffiehouders waren per ongeluk in de vuilnisbak geraakt.
Ik heb mij dapper door de theepads heen geslagen, ik ben niet zo’n theedrinker.
Een paar weken geleden heb ik mij laten verleiden tot het kopen van de chocomel houders met chocopads.
Helaas is de chocosmaak ver te zoeken, het is gewoon veel te waterig, dus veel verder dan de de proefverpakking ben ik niet geraakt. Sindsien staat het apparaat maar werkeloos te staan.
Bij de Blokker ontvingen we na de aankoop wat benodigdheden gratis ende voor niets een zak koffiepads.
Ik ben de laatste om iets wat gratis is te weigeren dus stonden al enige tijd hier wat koffiepads in de kast.
Ineens was de koffie op, alleen nog pads. Dus maar wat uitgeprobeerd. Eerst de theepad, dat leek toch wel de aangewezen manier. Maar de koffiepad is veel te dik. Het apaaraat wil niet dicht en als je het toch probeert, zoals ik dus, zie je wel vijf stralen uit het ding komen. Twee zoals hoort in het kopje, een derde, voornamelijk bestaand uit heet water, water beland via via ook nog deels in het kopje en de rest loopt overal, maar voornamelijk waar het niet hoort, via het aanrecht drupt het zelfs onbedaarlijk en zonder schaamte de besteklade in, op zoek naar de koffielepeltjes, die daar echter niet in liggen.
Geen succes dus, ben ik bang. Ook de chocohouder met zijn grote openingen blijkt niet geschikt.
Het lekt niet maar veel koffie wordt het ook niet, het kopje zit vol en toch kun je nog de bodem zien. Nou ben ik nogal vasthoudend en vandaag heb ik dan ook geprobeerd van aluminiumfolie een inlay te maken, gewoon in dat choco ding proppen en met een aardappelmesje een gaatje erin prikken. Raad eens, het werkt prima. Goede koffie en zonder lekken. Ik had het hem weer gelapt. Joepie.
Inlay bedacht ik mij, is Engels voor inleg. En onvermijdelijk denk je dan aan inlegkruisje. En als ik inlegkruisje denk, denk ik altijd aan mijn eerste Sinterklaas performance. Ik werkte toen net bij ODME en men wilde graag vanuit de personeelsvereniging een een Sint viering doen voor de kinderen van de werknemers. Nu hadden ze de goedheiligman wel kunnen contacteren maar hij bleek geen tijd te hebben in zijn agenda om de ong. 75 kinderen
van de leden te bezoeken. Wat nu. Een slimmerik kwam op het idee om mij te vragen, ik denk door mijn grijze haar. Ik heb ja gezegd, ik had het nog nooit gedaan, ben niet zo geloverig, en ik in een habijt, nou ja.
Ik heb me de eerste keer heel goed voorbereid. Ik had al wat anderen hulpsintje zien doen en ik vond het grote boek altijd nog al tegenvallen. De personeelsvereniging kocht mij het grootste rode Henzo album wat maar gevonden kon worden en ik had nog ergens vergulde messing strip liggen. Hiervan heb ik een kruis gemaakt en op het boek geplakt, het zag er goed uit. Ouders opgetrommeld om over hun kinderen wat te schrijven, liefts op rijm.
Helaas was dat enthousiasme niet zo groot. Ze heeft veel jool en doet haar best op school, dat was zo een beetje de prijswinnaar die ook nog vaak voorkwam. Ik plakte alle werkjes in het boek en een zuinige collega ergerde zich daar aan. Zonde, nu kun je zo’n boek maar een keer gebruiken. Kun je geen inlegvelletjes gebruiken? Geirriteerd sloeg ik het boek dicht en zei, “wat moet ik hiermee doen dan,wijzend op het gouden kruis, een inlegkruisje gebruiken?” En zo is het gekomen – ik en de inlegkruisjes. Daar was door mij de benaming wel juist gebruikt trouwens. Inlegkruisjes die de dames tussen hun benen foezelen horen eigenlijk niet eens zo te heten. Ze hebben allerminst de vorm van een kruis. Inlegkruisje kan dus alleen maar fout zijn. Eigenlijk zouden ze kruisinlegje moeten heten, fantaseerde ik bij mijn kopje lekloze Senseo koffie. Ik weet eigenlijk niet waarom ze inlegkruisje heten, wie is toch op dat idee gekomen.
Twee slokken verder had ik ineens een Eureka gevoel. De Nederlandse woorden toupet en haarstukje dat klinkt toch ook naar niks. Inlegkruintje, dat is het. Inlegkruintje. Jammer dat je niet op deze blog en zijn inhoud kan Googlen. Vandaar nu mijn oproep. Gebruik de komende tijd zoveel mogelijk het woord inlegkruintje en het komt in de dikke van Dale. Het klinkt toch veel vriendelijker als haarstukje, vind je niet? Haarstukje, bloemstukje, ’t is zo gekunsteld allemaal. Om maar te zwijgen van het Fransachtige toupet.
Dus hoort zegt het voort
Heb je last van je kale kop;
Zet eens een inlegkruintje op.