De laatste tijd kreeg ik heel wat ellende te verwerken. Het onverwachte telefoontje met de vreselijke strekking dat mijn moeder overleden was en al de perikelen daarna.
De begrafenis, de afwikkeling van de erfenis en uiteraard het vrijmaken van de woning voor een volgende huurder. Mijn moeder was een echte bewaaraap (gelukkig). Ik heb het niet van een vreemde en dus was het leegmaken van de woning een heidens karwei. Veel is weggegooid, memorablia verdeeld en dan blijf je zitten met de gebruikelijke zaken. Een rood stoffen bankstel van een paar jaren oud en natuurlijk nauwelijks slijtage. Een salontafel waar ze heel zuinig op was, en in goede staat verkerende buffetkastlampen van eenvoudig tot design en veel veel meer. De erven hebben natuurlijk hun eigen leven en al dat soort spullen hebben ze niet nodig.
Mijn moeder, toch altijd al bezig met haar eigen overlijden, had in de begrafenis map ook het telefoonnummer van Kringloop Den Haag gestopt. Als je steeds van Eindhoven naar Den Haag verkast probeer je alles zo planmatig te doen, maar door een rare zet van een der erven moest het huis echt leeg zijn binnen 3 weken na de begrafenis, kortom een hele korte periode, vooral als het leeuwendeel van het werk op 1 persoon (mij neerkomt) . De kringloop gebeld op maandag en Kringloop Den Haag had pas tijd en zin na september. Kan gebeuren, ik heb hoegenaamd geen inzicht in het reilen en zeilen van zo’n club. De volgende maar gebeld. Kringloop Holland.
Vergeet daarbij allereerst maar hoe je heet, het allochtone belteam is niet in staat zonder vreselijke verbasteringen je naam uit te spreken. Je wordt steevast een aantal malen doorverbonden en aangezien ruggespraak ietwat te hoog gegrepen is mag je je verhaal meerdere malen doen. Zo zwerf je van nationaliteit van origine naar nationaliteit van origine, met allen een andere maar zeer beperkte woordenschat van het Nederlands.
De strekking van mijn verhaal was dacht ik duidelijk. Het overlijden van moeder, het huis moest leeg op donderdag en er stonden nog zeer bruikbare goederen als meubels, huisraad en dergelijke. Of men een wagentje wilde sturen om een en ander op te halen voor donderdag. Om een lang verhaal kort te maken, de afspraak is gemaakt op woensdag 10 uur en tevens werd ik er op attent gemaakt dat glaswerk in dozen moest en boeken in minstens zoiets als vuilzakken. De snel ingeschakelde hulptroepen zijn hierna uren bezig geweest met alles in een tiental verhuisdozen te pakken.
10 uur, voor mij een zeer ongemakkelijke tijd, immers de 153 km die afgelegd moeten worden zijn file en drukte gevoelig, vooral de ring rond Rotterdam is beroemd. Daarom ben ik maar opgestaan om 4 uur en naar Den Haag vertokken. Ruim voor 10 uur was ik aanwezig en redelijk op tijd verscheen voor het huis een klein bestelautootje met een grote man achter het stuur.
Toen ik later met de klacht belde, vroegen ze of het een Egyptenaar was. Weet ik veel, hoe herken je dat? In ieder geval niet aan zijn gewaggel op de galerij, dat leek niet erg op “walking like an egyptian”, zoals ik dat in mijn hoofd heb. De man verscheen met een schrijfblok en uiteraard kon ik het niet nalaten op te merken dat zijn wagentje wel erg klein was, en alleen een bankstel tillen leek mij ook niet handig. Het was, zo verklaarde hij, ook helemaal niet de bedoeling dat hij wat op kwam halen, hij was de schouwer en kwam alleen maar even kijken wat er was. Volgens zijn agenda mochten we vrijdag de ophalers verwachten.
Dat was niet de afspraak, vandaag is vandaag, ik blijf niet op en neer rijden. Ik wil dat jullie een auto sturen en het vandaag nog ophalen. Nou dat kon niet. Er was een “planning”. Als het gaat om logistiek, plannen en alle andere tools in het bedrijfsleven hoef je mij, als wetenschapper in die materie, niets te leren. Ik viel om van verbazing, een planning en nog wel een waar niet van af te wijken viel. Ik ken ze, de planningen van dit soort werk. Personeel dat tussen de afspraken door zeeën van tijd heeft. Nou ik heb de schouwer toegevoegd dat hij weer s’gauw terug kon gaan naar waar hij vandaan kwam, al zal hij de woordgrap niet begrepen hebben.
Dan pak ik de telefoon en ga ik bellen. Ik heb een ernstige klacht en wil iemand spreken. In vreemd accent “Waar gaat het over? “. Dat zeg ik toch een klacht, geeft u mij in hemelsnaam iemand die klachten behandeld. “Als u mij niet vertelt wat voor klacht, kan ik u niet doorverbinden” . “Geeft u mij dan maar iemand van de directie”. Het telefoon gesprek wordt hierna onbeleefd en onaangenaam en ik breek af.
ff pollen via thuis op internet. Meneer Hans Jurgen Klein is de algemeen directeur. Die maar eens gepoogd om aan de lijn te krijgen. Nou meneer Klein is groot in zich verstoppen achter talloze nauwelijks Nederlands beheersende mensen die maar 1 ding willen weten. Waar gaat het om. Als ik dan zeg dat dat tussen mij en mijnheer Klein is, wordt je wederom niet geholpen. Het maximaal haalbare is teruggebeld worden, uiteraard gebeurt dat niet en zo blijf ik zitten, met mijn klacht en de spullen.
Andere kringlopen gebeld, maar die konden niet binnen afzienbare tijd iets ophalen (waarschijnlijk hetzelfde probleem) of bevonden zich in andere plaatsen, gebieden en blijken er ook nog eens een soort van ketenafspraken te zijn. Dus maar een patjepeeër gebeld. Van hem mocht het bij het grof vuil. Volgende kwam zowaar langs en zag geen handel. De derde nam het waardevolle exclusief de grotere meubelen mee.
De situatie savonds, ik heb nog een en ander meegenomen, heb geen plaats meer maar ja, grofvuil is ook zo zonde. De boeken, ook nog een selectie in gemaakt en de rest bij het oud papier. De rest gaat vanavond bij het grofvuil. SCHANDE! Temeer omdat ik de afgelopen tijd wel eens in die kringloop winkel Holland ben geweest (Beresteinlaan en Kerketuinen). Veel is te vies om aan te pakken , door elkaar heen gedonderd, slecht van kwaliteit en vreemd genoeg in mijn opinie veel te duur voor mensen die daar afhankelijk van zijn.
Mijnheer Klein heb ik niet meer gesproken, maar het feit blijft dat men zich niet aan de afspraak heeft gehouden, namelijk het om woensdag 10 uur afhalen van de goederen. Dat men een schouwmethode heeft doet daar niets aan af. Ik was daarmee onbekend en er is over de telefoon niet over gesproken. Met mensen en instellingen die zich niet aan afspraken houden is het kwaad kersen eten en ik geef u dan ook van harte het advies u verre te houden van Kringloop Holland en de Stichting die daar achter zit.
Zojuist een brief geopend met excuses en de toezegging dat de klachten bij betrokkenen onder de aandacht wordt gebracht. Daarbij even een sneer naar mijn kleinerende en discriminerende opmerkingen. Nou, die zitten toch echt niet in bovenstaand stuk.
Terecht wordt de opmerking gemaakt dat ploeg verwordt tot bloeg,bloek,pluk,en meer, door mij niet op prijs wordt gesteld. Temeer niet nadat de officiele familienaam Pflug in de 18e eeuw juist is aangepast om in Nederland gebruikt te worden. Dat ik geen onderscheid kan maken wat nou een Egyptenaar is ook geen discriminatie.
Dat er een zeer beperkte woordenschat is die per persoon wisselt is ook geen discriminatie maar puur een verslag wat er gebeurt aan de telefoon.
Als je de zin jan loopt op straat 6 maal moet herhalen, en de ene keer moet uitleggen wat lopen is, de andere maal wie Jan is, en een derde maal wordt straat niet begrepen, wordt het tijd de interne procedures onder de loep te nemen, niet de klacht bij de mensen neerleggen.
Kortom, de laatste zin van mijnheer Klein, waarin hij discriminatie in de mond neemt is er weer zo een om een gezond verhaal dood te slaan.